30 december 2011
17 december 2011
Het Verraad van de Clerus - Homo-Apostasie in Canada, Gedeeltelijk Artikel uit 1996
De
meeste katholieke bisschoppen hebben hun individuele
verantwoordelijkheid afgeschaft ten gunste van hun nationale
bureaucratie, de bisschoppenconferentie,
terwijl het 'middle management' van de Kerk weigert
de katholieke theologie vast te houden en weigert de
rechten van het Canadese katholieke gezin te verdedigen,
aldus British Columbia Report, 8 juli 1996.
En
dat terwijl nationale bisschoppenconferenties een moderne innovatie
zijn zonder enige theologische basis, en niet behoren tot de structuur
van de Kerk, volgens kardinaal Ratzinger. Iedere bisschop heeft volkomen
autoriteit binnen zijn eigen bisdom en is uitsluitend ondergeschikt aan
de paus.
Mgr.Vincent Foy van Toronto, een kerkjurist, zegt: "Individuele bisschoppen hebben de grootste moeite zichzelf te bevrijden van de nationale bisschoppenconferentie. Het is een groot probleem en een zware last voor de Kerk. De H. Stoel werkt op het ogenblik aan een document over dit probleem". We zijn benieuwd.
British Columbia Report: "Homo- of homovriendelijke priesters neigen er naar een solide, samenhangend blok te vormen binnen de Kerk", zegt Michael McCarthy, emeritus pastoor van het diocees Saskatoon, "zij hebben zó'n enorm potentieel voor het veroorzaken van moeilijkheden met hun 'dirty little secrets' dat de bisschoppen zich niet tegen hen verweren". Terwijl het aantal homosexuele priesters in Canada niet bekend is, lijken zij een bijzondere interesse aan de dag te leggen voor de seminaries, waar nieuwe priesters worden gevormd. Aan de vooravond van het bezoek van paus Johannes Paulus II in 1984, heeft Emmet kardinaal Carter, toen nog aartsbisschop van Toronto, een grote schoonmaak bevolen van zijn diocesaan seminarie St.-Augustinus "Studenten in de residentie konden andere seminaristen 's nachts de gangen op en neer horen draven, en iedereen wist wat er aan de hand was", zegt een priester uit Toronto die anoniem wil blijven. De bekende dissidenten werden ontslagen, maar hoevelen hadden zich niet reeds binnen de Canadese hiërarchie opgewerkt?
Een onderzoek van St.-Augustinus kon geen harde bewijzen van homosexueel gedrag leveren. Dat onderzoek werd echter geleid door de toenmalige bisschop van London, Ontario, Marcel Gervais. Bisschop Gervais' carrière toont aan dat hij een van Canada's meest homo-vriendelijke clerici is.
Sindsdien is hij aartsbisschop van Ottawa geworden, gedurende enige tijd voorzitter van de bisschoppenconferentie, grootkanselier van Ottawa's St. Petrus-seminarie en de hoogste superieur en beschermer van de heterodoxe sexualiteits-ethicus, de priester André Guindon.
Mgr.Vincent Foy van Toronto, een kerkjurist, zegt: "Individuele bisschoppen hebben de grootste moeite zichzelf te bevrijden van de nationale bisschoppenconferentie. Het is een groot probleem en een zware last voor de Kerk. De H. Stoel werkt op het ogenblik aan een document over dit probleem". We zijn benieuwd.
British Columbia Report: "Homo- of homovriendelijke priesters neigen er naar een solide, samenhangend blok te vormen binnen de Kerk", zegt Michael McCarthy, emeritus pastoor van het diocees Saskatoon, "zij hebben zó'n enorm potentieel voor het veroorzaken van moeilijkheden met hun 'dirty little secrets' dat de bisschoppen zich niet tegen hen verweren". Terwijl het aantal homosexuele priesters in Canada niet bekend is, lijken zij een bijzondere interesse aan de dag te leggen voor de seminaries, waar nieuwe priesters worden gevormd. Aan de vooravond van het bezoek van paus Johannes Paulus II in 1984, heeft Emmet kardinaal Carter, toen nog aartsbisschop van Toronto, een grote schoonmaak bevolen van zijn diocesaan seminarie St.-Augustinus "Studenten in de residentie konden andere seminaristen 's nachts de gangen op en neer horen draven, en iedereen wist wat er aan de hand was", zegt een priester uit Toronto die anoniem wil blijven. De bekende dissidenten werden ontslagen, maar hoevelen hadden zich niet reeds binnen de Canadese hiërarchie opgewerkt?
Een onderzoek van St.-Augustinus kon geen harde bewijzen van homosexueel gedrag leveren. Dat onderzoek werd echter geleid door de toenmalige bisschop van London, Ontario, Marcel Gervais. Bisschop Gervais' carrière toont aan dat hij een van Canada's meest homo-vriendelijke clerici is.
Sindsdien is hij aartsbisschop van Ottawa geworden, gedurende enige tijd voorzitter van de bisschoppenconferentie, grootkanselier van Ottawa's St. Petrus-seminarie en de hoogste superieur en beschermer van de heterodoxe sexualiteits-ethicus, de priester André Guindon.
Gedeelte eerder gepubliceerd in:
Brevi Manu J2 N1 (maart 1997) onder de titel "Het Verraad van de Clerus" Homo-Apostasie in Canada.
Redactie van en vertaling door A.F.M. Bongers (+ 10 maart 2006)
Abonneren op:
Posts (Atom)