De zeventigste verjaardag van de Inval in Normandië wordt aanstaande 6e juni 2014 herdacht. Met een wat ernstige stem kondigt de nieuwslezer aan dat dit wel de laatste keer is dat veteranen aanwezig zullen zijn. Zouden dezen dit ook weten?
Een militaire geschiedenis zonder weerga. Geheim gehouden met succes voor de Duitse bezetter. Zegt men.
B. H. Liddell Hart werd onder huisarrest gezet omdat hij onder invloed te praterig werd. Overal in Londen hingen pamfletten voorzichtig te zijn met uitlatingen "want de vijand luistert mee".
De geweldige Erwin Rommel was net die dag op verjaarvisite bij zijn vrouw in Duitsland. Ernst Jünger (mijn essay) noemt dit eufemistisch een schoonheidsfoutje.
Als de opperbevelhebber van de Geallieerden de komende strijders voor Normandië aanmoedigt met een handdruk weet hij al dat zeven van de tien dit niet zullen overleven. Met zo een dramatische stem weet Joop Reinboud als redacteur en presentator van de vertaalde serie De Wereld in Oorlog (1975-76) dit (op) te zeggen. Ik had deze geschreven om een copie van een gedeelte van het manuscript op te vragen maar dan wel over een ander onderwerp in deze documentaire.
Kortom: Door de Normandische inval zouden de Duitsers worden overrompeld. Zo gaat dit de geschiedenis in maar is dit ook waar? Die enorme Duitse militaire macht met hun legendarische officieren zou zich kunnen hebben laten foppen? In denk aan een voor de geschiedenis geheime afspraak de troepen in Noord-Frankrijk niet of met vertraging te laten versterken want de verwachte inval op zich was toch niet (meer) te vermijden.
Doch moet er wel in de Duitse gelederen onrust geweest zijn, immers troepen werden na de 6e vanuit Zuid-Frankrijk verplaatst naar het Noorden. Het Franse Verzet wilde deze militaire mobiliteit zoveel mogelijk verstoren met aanslagen. Daardoor is o.a. (a.g.v. dit Verzet, Herbert Taege weet dit!) het incident in Oradour ontstaan maar oponthoud gaf dit wel. Echter kunnen militairen het zich niet permitteren er het bijltje bij neer te gooien en moeten ze ook al is het uitzichtloos doorvechten. Het is in die tijd ook aan te raden geweest zeker niet te spreken over een hopeloze strijd wil je niet voor de krijgsraad komen.
 |
| Message urgent om de bewoners te laten vluchten voor de komende vlaktebombardementen door de Geallieerden. Men wist in Normandië dus duidelijk dat hier de inval zou plaatsvinden. |
Het nieuwe blinkende materieel dat in Normandië door de geallieerden werd aangevoerd was onoverzienbaar groot en de aanvoer bleef maar doorgaan. Dit zag de verpleegster Cécile Armagnac (geb. 3-8-1913 te Parijs) die in dit gebied met haar armzalige ambulance werkzaam was. Menig bewoner kreeg al een gevoel van bevrijding maar de gevechten moesten nog komen. Vanaf deze tijd zullen de Duitsers een verdedigingsstrijd voeren met een zich terugtrekken niet zonder schotenwisseling waarmee de Tweede Wereldoorlog nog een jaar geduurd heeft.
Het bombardement op Bezuidenhout en het bonbardement op Nijmegen zijn evenmin toeval geweest.
