Pagina's

17 februari 2014

Seksueel Misbruik Jezuïetencollege Canisius te Berlijn

Het VN-rapport is daarom achterhaald dat de meldingsplicht met de automatische start van een justitieel onderzoek de slachtoffers geen goed doen, immers ze belemmeren een openhartig gesprek met de “dader” die nog zonder veroordeling als onschuldig moet worden beschouwd, wat terugslaat op het slachtoffer als zoude er 'n valse beschuldiging zijn. De officiële weg van het strafrechtelijk onderzoek is voor een slachtoffer angstaanjagend.
Het VN-rapport gaat veel te ver Bijbelteksten letterlijk te interpreteren. Ook het voorstel van een centraal meldpunt in het Vaticaan. Homoseksualiteit is een mensenrechtsthema en abortus een verbod op doden. Hoofdzaak is de opheldering hoe misbruik kan ontstaan en dat een onderzoek wordt verricht door onafhankelijke buitenstaanders. Straf dient voor daders en hun protegerende bovengeschikten. Desalniettemin zien we zo een bisschop nog promotie maken ook… en spreekt deze van lasteren van de pers. Dit is ‘n ondraaglijke vertoning die zeker in het Vaticaan typisch is.
Paus Franciscus moet best wel weten wat misbruik van Macht en verdoezeling in een systeem zijn.

De preventie in Duitse kerk is goed op gang m.b.t. leidinggevend personeel voor kinderen zodat zelfs de staat informeert hoe zij het aanpakt. Maar de hogere functionarissen behouden weerstand. Zo blijven mogelijke daders gewoon doorwerken.
De onafhankelijkheid van de onderzoeker is doorslaggevend voor het slachtoffer een onderzoeksresultaat te accepteren.

Niet zuiver juridisch te werk gaan maar op de geloofwaardigheid van de klager afgaan. De gerechtelijke procedure komt daarna. Dit haalt iets weg van het principe dat schuld bewezen moet worden. Belangrijk is eerst een vertrouwenssfeer op te bouwen. Dan pas kunnen de wetten erbij gehaald worden als de zaak in de openbaarheid komt. Met wettelijke bepalingen mag je een slachtoffer niet om de oren slaan!


Rector pater Klaus Mertens S.J. in een interview.
Samenvatting door Jos Heitmann, Amsterdam


Frankfurter Rundschau 6-2-2014 
zie ook: 
Klokk 1-8-2011








Kinderpornografie


Mathias Katsch im Gespräch mit Jasper Barenberg.



Het fotograferen van naakte kinderen is een machtsuitoefening en –misbruik.

Matthias Katsch, oud-leerling in de 70er van het Canisius te Berlijn, was zelf ook misbruikslachtoffer en werd veel gefotografeerd. Analoog geschiedde ook op het Aloisius te Bonn, zelfs met speelscènes. Het kind is nog naïef maar eerst later ziet het schaamtevol in hoe met zijn lichaam gemanipuleerd geworden is! Er komt veel spel aan te pas met als doel het onderdrukte kind niet meer te kunnen laten ontsnappen. Meestal hebben zij met legaal verkregen materiaal ook kinderpornografisch werk in huis.



Er is geen recht opnamen van naakte kinderen in bezit te hebben.

Van legaal komt illegaal en dan harde kinderporno. Het strafrecht inzake de verkoop van kinderporno moet worden aangescherpt. Tot nu toe worden de bezitters van fotomateriaal belangrijker geacht dan de slachtoffers, een overleefde opvatting uit de Groenentijd, zie mijn essay 26-11-2013. De handelaren moeten dus op de korrel, zij die de menselijke waardigheid schenden.



Onderzoek moet.

Een onafhankelijk persoon (of instantie) in de materie van seksueel misbruik is hoogst wenselijk. Een studie door een onafhankelijke commissie in de achtergronden en oorzaken evenzeer.



En zes verdere hyperlinks.