De ouwe lui van het Wagnergenootschap Amsterdam (nu: Nederland) hebben van 1961-1995 een moeilijke tijd doorgemaakt, na de de Bevrijding was Wagner taboe maar werd toch gespeeld en altijd gehoord. Begin 50er werden de seances in Bayreuth hervat onder supervisie van Wieland met nog even wat klassieke kostuums. Dan gaat de modernisering stap voor stap optreden met decors waarover de ouwe lui hun ongenoegen mompelden. Doch bleven ze in een vechthouding Wagner tot bloedens toe te verdedigen, immers de liefde voor de muziek van Wagner is onwrikbaar.
Ik heb ze meegemaakt, bewonderde hun energie maar betreurde hun defensief karakter. Ik hoorde ze zeggen de Bayreuter moderniteit te misprijzen om als wagneriaan (een hogere dimensie dan wagnerliefhebber!) zelfs nooit meer naar opera-uitvoeringen te gaan!
 |
| Richard Wagner en de Graal - Olieverf van Jelica Maltarić 1984 |
Dan komen de jongeren opzetten gelukkigerwijs zonder ballast van het verleden. Heerlijk! Wagner komt in de 90er in Amsterdam, voor het eerst sedert de 50er, onder leiding van Hartmut Haenchen. De doorbraak is er, de jonkies zijn laaiend enthousiast.
In dit Wagnerjaar is de Ring wederom van start gegaan. De media maken het mogelijk thuis uitvoeringen te beluisteren of te bezien. Er is een nieuwe tijd met dien verstande altijd bedacht te zijn dat 'n regisseur (als Katharina Friederike) er weer iets nieuws van maakt. Anpassung ist verdammt schwierig, immers wij worden ook ouder...
Zie:
Richard Wagner Werkstatt
Wagnergenootschap Nederland
