De Amerikaanse celliste Alisa Weilerstein in het Concertgebouw te Amsterdam op 16 maart 2015
Alisa Weilerstein met het EUYO op 13 augustus 2015 in het Koninklijk Concertgebouw te Amsterdam
Maar voor het zover is heb ik nog enige belevenissen:
1. Wandeling Museumplein.
2. Half uur wachten
3. Interview met Joshua Weilerstein.
4. Celloconcert van Sjostakovitsj.
5. Ontmoeting in de Spiegelzaal.
6. Wandeling om bij te komen.
7. De Radio-opname
8. Toekomst
1. Wandeling Museumplein.
Ik was een uur te vroeg, gedacht dat voornoemd interview eerder zou plaatsvinden. Maar een uur wachten in de hal is me te saai zodat ik een half uurtje ging wandelen over het Museumplein. Er ontstond een zekere oploop van belangstellenden voor een zangmanifestatie. Aldaar waren meerdere Nederlandse vlaggen te zien, Indische mensen en zittende vrouwen die op gedempte toon zongen met 'n vlag in hun midden en met begeleiding van een recorder orkestje. Ontzettend veel gefotografeer en gefilm. Ik hoor meermaals het woord Indonesia. Dan zegt iemand Molukkers. Het blijkt een manifestatie te zijn voor vrijlating van politieke gevangenen, dus een politieke bijeenkomst. Daarvan ben ik niet gediend, dus ga ik weg.
Dan zie ik langzaam over het fietspad een politiebusje aanrijden die halt houdt op gepaste afstand.
2. Half uur wachten
Hoe fijn een gezellige babbel te hebben om de tijd te doden. De heer was net als ik bij het eerste officiële optreden van Bernard Haitink geweest met de 7e van Bruckner waarin ik voor het eerst de vermaarde Wagner tuba's heb gehoord en gezien. Het concert was voor ons beiden een buitengewone belevenis.
3. Interview met Joshua Weilerstein
Vooraf werd door Marije Bosnak een gesprek gehouden met Joshua Weilerstein. Gemoedelijk gekleed in shirt of overhemd gaf hij een hulde aan zijn zuster. "Zij is niet bang", verklaarde hij nadrukkelijk en dat zegt wat! Beiden komen uit een muzikale familie en hebben dus heel wat meegekregen. Ook zei Joshua wat over het huwelijk van Alisa die verleden jaar gehuwd is met een Venezolaan. Niet vertelde hij dat bij de huwelijksvoltrekking iets Joods aanwezig was, wat niet veel meer voorstelt dan dat 'n buitenkerkelijke protestant of katholiek nog iets van zijn jeugd reminiscenseert.
 |
| Joshua Weilerstein |
 |
| Twee rijen leeg - een vorstelijk uitzicht |
4. Celloconcert 1 van Sjostakovitsj
Het is lang geleden dat ik dit concert heb gehoord. Kan zijn dat het een feestelijke bijeenkomst was met koningin Beatrix waarbij haar huisvriend Mstislav Rostropovitsj in dit concertgebouw de twee cellowerken achter elkaar speelde.
Al de eerste tonen tonen de krachtdadigheid van de celliste maar het wordt steeds erger. Joshua had al gezegd dat er een solo van zo'n acht minuten zal komen waarbij, naar blijkt, de dirigent alleen maar hoeft te wachten. Er wordt over de snaren met een wildheid gesproken, soms geschreeuwd, met tussen door zoete pizzicati. Het zal doorleefde woede en onmacht van de componist geweest zijn doch zulke interpretaties zijn altijd speculatief. Merkwaardig is dat het orkest geheel andere muziek ten gehore brengt dan de cello, het lijkt wel of beide met elkaar botsen. Althans zijn het geen aangename harmonieën die je gewend bent.
 |
| Alisa Weilerstein dankt |
Na afloop is het applaus daverend en moet de soliste in haar kardinaalkleding tweemaal terugkomen.
5. Ontmoeting in de Spiegelzaal
Opeens wordt ik in de pauze door Elsje aan mijn mouw meegetrokken. Cor begroet mij en ik geef de dame een zoen. Wat een verrassing het kunstenaarsechtpaar te zien op deze avond die toch geen Mahler of Bruckner heeft! Het een fijn gevoel ging ik terug naar mijn plaats. Een tweede verrassing dat mijn buurman mij een compliment gaf voor mijn avondkleding.
 |
| Het Nederlands Philharmonisch Orkest |
6. Wandeling om bij te komen
Dat moest wel, meteen opstappen is te moeilijk. Ik maakte een rondje om het Concertgebouw heen en stapte langs de verlichte etalages aan de Van Baerlestraat.
Dan ging ik naar de Beethovenstraat en pakte de 5. Tot mijn schrik was die stampvol terwijl ik meestal in een relatief lege tram stap als de massa al weg is.
7. De radio-opname
Deze was op maandagavond van de opname zondagmiddag. Ik had alles goed voorbereid maar miste toch een stuk van het celloconcert aangezien John Adams nu achteraan werd gegeven. Een ontzettende spijt maar een gedeeltelijke opname hoort eigenlijk niet thuis in mijn muziekbibliotheek. Het beste is te wachten tot Alisa wederkeert.
Van de Symfonie 2 in e, op. 27 (1906-07) van Sergei Rachmaninoff maak ik geen beschrijving anders dan dat de tuba van het Nedphil ditmaal prachtig was.
8. Toekomst
Voor het seizoen 2017-2018 heb ik geen plannen, als vrij man altijd bezwaarlijk, maar ik zie wel.
