Thuiswonende jongens tot 25 zijn 68%, tot 29 zelfs 50%. Daarna moet er toch eens een meisje komen opdraven als het al niet te laat is... Maar wat vindt een meisje ervan te slapen in aanstaand schoonmoeders huis en 's morgens aanmerkingen te krijgen? Wel een bed maar geen bad.
En dat alles van de Euro-crisis.
De moeders vinden het wel fijn een zoon vast te houden, over de vader is hier niets gezegd. Werken doen ze natuurlijk niet want dan zouden ze wel een optrekje bemachtigd hebben. Een uitzichtloze situatie in het gehele Europese gebied, iets minder voor de Duits-noordse landen.
Wat was de woningnood in de 50er v.e. niet verschrikkelijk! De huwelijksrelatie moest toch zijn gang gaan doch was er geen plaats voor twee op de huizenmarkt maar wel vijf tot tien jaren ouderwetse (gescheiden) verloving. Kopen deed men in die naoorlogse armoede nog niet. Men wrong zich in bochten: een zolderkamertje vertimmeren (maar dan altijd naar beneden voor toilet), een achterkamertje bij de ouders zonder echte privacy of dan gewoon een kamertje huren tegen hoge uitbuitingsprijs en bemoeizucht. Herman Heijermans schreef er lang geleden al over en dat deed me wat, temeer daar ongehuwd samenleven (hokken genaamd) maatschappelijk schandaleus was hetgeen tot discriminatie leidde.
BRON:
Die Zeit 3-4-2014
