In spanning heb ik de avond afgewacht en ging vooraf een uurtje wandelen in de omgeving van Het Concertgebouw om mij geestelijk voor te bereiden en mijn gedachten de vrije loop te laten.
Eenmaal binnen het gebouw heb ik altijd een geluksgevoel in deze prachtige tempel te zijn, graag wandel ik even rond om om mij heen te kijken en wat mensen te zien.
Vooraf om 19:40 werd Alisa geïnterviewd in de Spiegelzaal, zij was vergezeld door een gastvrouw. Enige vragen moest zij beantwoorden maar wat haar ouders deden met zo een muzikaal gezin werd me niet zo duidelijk, ik zal de opname nog moeten beluisteren. Wel vernam ik dat haar broer van beroep dirigent is.
 |
| Alisa Weilerstein in De Spiegelzaal |
De Tweede Sibeliussymfonie werd in het kort uitgelegd dat de drie eenvoudige tonen in het begin aan het slot majestueus worden herhaald. Het Nederlands Philharmonisch Orkest straks.
Het celloconcert van Edward Elgar was een adembenemende belevenis. Ik kan niet beter kunnen zitten, zo goed kon ik haar gehele trance of zelfs transcendentie bekijken. Ik vergat adem te halen. De snelle tonen zijn een duivelswerk! Ze speelde zonder bladmuziek.
Huiswaarts wandelde ik met een sigaar naar de Beethovenstraat. En voor mij liep... Alisa met de roodglanzende cellokist op haar rug vergezeld door drie vrienden naar restaurant Bark aan de Van Baerlestraat.
In de pauze kocht ik de CD met o.a. Elgar en mocht die door haar laten signeren.
 |
| Alisa Weilerstein signeert |
 |
| Alisa Weilerstein signeert |
 |
| Alisa Weilerstein signeert |
 |
| CD Elgar gesigneerd |
Lees ook: Alisa Weilerstein en de Cello. Spie-blog 18-4-2014
