Spiegelzaal en Zondagochtendconcert Concertgebouw Kamerorkest o.l.v. Stefan Vladar op 21 mei 2017

Spiegelzaal
Altijd een gezellige bijeenkomst, rechtstreeks op de radio. Hans van den Boom die altijd een vriendelijke presentatie verschaft.

Hans van den Boom

Niek Baar, 26,
speelde zich al in voor de starttijd van 11:03. Hij heeft net een belangrijke prijs gewonnen. Een passacaglia welke lang duurt: Heinrich von Bibers violin solo uit de Rosenkranz-sonata.. Niek heeft in bruikleen een viool uit Cremona (1729). Zijn zelfverzekerdheid is duidelijk zichtbaar.

Niek Baar

Niek Baar

Anna Fedorova (piano) & Friends,
artistiek leider van het Internationaal Kamermuziekfestival Ede, de stad waar Hans van den Boom op wees, die gelukkigste inwoners van Nederland heeft. Wie had gedacht dat in die plaats een Internationaal Kamermuziekfestival zal plaatsvinden! Ze speelde gedeelden uit Die Forellen wat in de Spiegelzaal een formidabel geluidsvolume opleverde.

Anna Fedorova

De klarinettiste Heleen Oomen,
met Lestari Scholtes piano. Het eerste deel van Poulencs Klarinetsonate.

Heleen Oomen

Pianoduo Scholtes/Janssens,
met gedeelten uit Moessorgski's Schilderijen van een tentoonstelling in de versie vierhandig. Scholtes had de rechter baspartij en wist op het juiste moment met haar vrouwenhandjes danig te rammen. Het was een oorverdovend spektakel en niet echt muzikaal.

Scholtes/Janssens

Hinderlijk was het geluid vanaf de openstaande zaaldeuren.


Zondagochtendconcert
Toen wij in de concertzaal betraden was deze al nagenoeg gevuld. We konden onze plaatsen snel vinden, doch dan viel op dat er op het podium geen vleugendeksel wees in onze richting, plaatsen die ik juist hiervoor gekozen had! Er was in het geheel geen deksel, de vleugel was open en plat en stond middenvooraan in het orkest. Het resultaat was er ook naar: niet een pianoconcert zoals we gewend zijn maar eerder  een orkest met piano! Beide verschaften een ruimtelijk geluid zonder dat de piano op de voorgrond trad. Deze was wel veelal solo maar dan nog een vagere klank dan anders.
Gelukkig dat de piano er is, op zaterdagmiddag was de pianolift defect en moest zelfs een pianowerk van Wolfgang Rihm worden gecanceld!

Concertgebouw Kamerorkest

Mozarts 12^e Pianoconcert in A, KV 414 uit 1782 was best fijn om te beluisteren. Stefan Vladar (52) dirigeerde met handen en schouders. Als Vladar met de muziek meespeelt hoor je de piano echter niet.


Schuberts impromptu in Ges, alleen door Stefan Vladar.

De piano wordt in de linkerhoek geschoven.

Beethovens Strijkkwartet in F, Op. 95, "Serioso" uit 1810 in de versie van Gustav Mahler voor strijkorkest. Michael Waterman arrangeerde deze versie en voegde er een contrabaspartij aan toe. Als geheel geeft dit ensemble een volume geschikt voor de grote concertzaal.

Concertgebouw Kamerorkest

We hadden allen bewondering voor het vakmanschap van de dirigent/solist en het applaus was er ook naar. Hij gaf het fraaie bouquet aan de concertmeesteres.

Buiten
Mooi weder, zon en vele mensen. Ik wilde het concertgebouw fotograferen dat ik zovele malen alleen in de avond heb gezien maar nu in de volle zon.
Voorbij liep 'n Hongaarse die veel van Goulash af weet.

Lees eens De Tsjech.

Alisa Weilerstein met Dmitri Sjostakovitsj Celloconcert nr.1 in Es, op. 107 (1959) Concertgebouw 13 mei 2017

Het is de derde keer dat ik Alisa Weilerstein hoor en zie optreden in het Concertgebouw te Amsterdam: 

De Amerikaanse celliste Alisa Weilerstein in het Concertgebouw te Amsterdam op 16 maart 2015

Alisa Weilerstein met het EUYO op 13 augustus 2015 in het Koninklijk Concertgebouw te Amsterdam

 

 Maar voor het zover is heb ik nog enige belevenissen:
1. Wandeling Museumplein.
2. Half uur wachten
3. Interview met Joshua Weilerstein.
4. Celloconcert van Sjostakovitsj.
5. Ontmoeting in de Spiegelzaal.
6. Wandeling om bij te komen.
7. De Radio-opname
8. Toekomst

1. Wandeling Museumplein.
Ik was een uur te vroeg, gedacht dat voornoemd interview eerder zou plaatsvinden. Maar een uur wachten in de hal is me te saai zodat ik een half uurtje ging wandelen over het Museumplein. Er ontstond een zekere oploop van belangstellenden voor een zangmanifestatie. Aldaar waren meerdere Nederlandse vlaggen te zien, Indische mensen en zittende vrouwen die op gedempte toon zongen met 'n vlag in hun midden en met begeleiding van een recorder orkestje. Ontzettend veel gefotografeer en gefilm. Ik hoor meermaals het woord Indonesia. Dan zegt iemand Molukkers. Het blijkt een manifestatie te zijn voor vrijlating van politieke gevangenen, dus een politieke bijeenkomst. Daarvan ben ik niet gediend, dus ga ik weg.

Dan zie ik langzaam over het fietspad een politiebusje aanrijden die halt houdt op gepaste afstand.

2. Half uur wachten
Hoe fijn een gezellige babbel te hebben om de tijd te doden. De heer was net als ik bij het eerste officiële optreden van Bernard Haitink geweest met de 7^e van Bruckner waarin ik voor het eerst de vermaarde Wagner tuba's heb gehoord en gezien. Het concert was voor ons beiden een buitengewone belevenis.

3. Interview met Joshua Weilerstein
Vooraf werd door Marije Bosnak een gesprek gehouden met Joshua Weilerstein. Gemoedelijk gekleed in shirt of overhemd gaf hij een hulde aan zijn zuster. "Zij is niet bang", verklaarde hij nadrukkelijk en dat zegt wat! Beiden komen uit een muzikale familie en hebben dus heel wat meegekregen. Ook zei Joshua wat over het huwelijk van Alisa die verleden jaar gehuwd is met een Venezolaan. Niet vertelde hij dat bij de huwelijksvoltrekking iets Joods aanwezig was, wat niet veel meer voorstelt dan dat 'n buitenkerkelijke protestant of katholiek nog iets van zijn jeugd reminiscenseert.

Joshua Weilerstein

Twee rijen leeg - een vorstelijk uitzicht

4. Celloconcert 1 van Sjostakovitsj
Het is lang geleden dat ik dit concert heb gehoord. Kan zijn dat het een feestelijke bijeenkomst was met koningin Beatrix waarbij haar huisvriend Mstislav Rostropovitsj in dit concertgebouw de twee cellowerken achter elkaar speelde.

Al de eerste tonen tonen de krachtdadigheid van de celliste maar het wordt steeds erger. Joshua had al gezegd dat er een solo van zo'n acht minuten zal komen waarbij, naar blijkt, de dirigent alleen maar hoeft te wachten. Er wordt over de snaren met een wildheid gesproken, soms geschreeuwd, met tussen door zoete pizzicati. Het zal doorleefde woede en onmacht van de componist geweest zijn doch zulke interpretaties zijn altijd speculatief. Merkwaardig is dat het orkest geheel andere muziek ten gehore brengt dan de cello, het lijkt wel of beide met elkaar botsen. Althans zijn het geen aangename harmonieën die je gewend bent.

Alisa Weilerstein dankt

Na afloop is het applaus daverend en moet de soliste in haar kardinaalkleding tweemaal terugkomen.


5. Ontmoeting in de Spiegelzaal
Opeens wordt ik in de pauze door Elsje aan mijn mouw meegetrokken. Cor begroet mij en ik geef de dame een zoen. Wat een verrassing het kunstenaarsechtpaar te zien op deze avond die toch geen Mahler of Bruckner heeft! Het een fijn gevoel ging ik terug naar mijn plaats. Een tweede verrassing dat mijn buurman mij een compliment gaf voor mijn avondkleding.

Het Nederlands Philharmonisch Orkest

6. Wandeling om bij te komen
Dat moest wel, meteen opstappen is te moeilijk. Ik maakte een rondje om het Concertgebouw heen en stapte langs de verlichte etalages aan de Van Baerlestraat.

Dan ging ik naar de Beethovenstraat en pakte de 5. Tot mijn schrik was die stampvol terwijl ik meestal in een relatief lege tram stap als de massa al weg is. 

7. De radio-opname
Deze was op maandagavond van de opname zondagmiddag. Ik had alles goed voorbereid maar miste toch een stuk van het celloconcert aangezien John Adams nu achteraan werd gegeven. Een ontzettende spijt maar een gedeeltelijke opname hoort eigenlijk niet thuis in mijn muziekbibliotheek. Het beste is te wachten tot Alisa wederkeert.

Van de Symfonie 2 in e, op. 27 (1906-07) van Sergei Rachmaninoff maak ik geen beschrijving anders dan dat de tuba van het Nedphil ditmaal prachtig was.

8. Toekomst
Voor het seizoen 2017-2018 heb ik geen plannen, als vrij man altijd bezwaarlijk, maar ik zie wel.