May première Concertgebouw

Gorters letterkundige Mei ligt ten grondslag aan dit muzikale werkstuk. We moesten dit lange poëzie wel op school lezen voor de boekenlijst want zij is een hoogtepunt der Tachtigers. 

Ik herinner me het maar saai gevonden te hebben als geheel doch een goed gedeelte was best te doen. Ik weet niet eens meer of ik het wel echt uitgelezen heb, want van elke epoche moesten twee representatieve boeken voorgelegd worden en dat is een  paar jaar werk.

De componist Louis Andriessen heeft hier een symfonisch werk van gemaakt met koor. Opdrachtwerk Orkest van de Achttiende Eeuw. De muziek is rustig en bedaard, veelal zachte sfeerklanken. De stemmen zijn niet qua inhoud te volgen. Was het wel Nederlands? Maar schrille onzuivere klanken als in moderne muziek heb ik niet gehoord. Af en toe dacht ik aan Poulenc met diens sfeer-achtergrond als in zijn opera maar dat zijn meer korte stukjes achter elkaar, hier is echt een doorlopende actie.

Wel een belgeluid, langer dat de drie korte belletjes in een ander werk wat een herinnering aan de H. Consecratie .

Een koor met vrouwen links en mannen rechts, onder wie solistische partijen, alleen van vrouwen gezien.

Cappella Amsterdam
Orkest van de Achttiende Eeuw
Daniel Reuss dirigent

Best grappig iets totaal anders te horen en dan nog een première bijgewoond te hebben! 

 

Op mijn lijstje staat nog een verhaal te lezen over Gorters communistisch politieke geëngageerdheid maar ik heb nog geen zin, immers zo ver van mijn belangstelling eigenlijk.

Brug over IJ

Een hangbrug over het IJ zal een ware bezienswaardigheid worden. Maar zo modern als die te Rotterdam liever niet, eerder 19e-eeuws. Echter is er geen plaats achter het Centraal Station zodat mocht er een brug komen, laat staan een hangbrug, deze een stuk uit de buurt zal moeten worden aangelegd. Dan is er geen bezienswaardigheidsplaats meer.

De Hembrug is niet meer.

Zo een goede jeugd met intense verzorging, goed eten en liefdevolle omgang

Zo een goede jeugd...

Maar toch wist je al van droefheid: kinderverlamming, kindje onder de wielen, steenpuist bovenop de slagader, vriendjes zonder vader. Je denkt nog niet door, je goede moeder mag je niet verliezen.

Ouder geworden leer je mensen beter kennen en het gezegde van homi homini lupus bewaarheid. Je maakt ze al mee op school, op werkkringen, soms café en zelfs bij buren.

Het leven is lijden leert het Christendom maar het lijden zoeken is voor de bevoorrechten als mystici.

Wij leerden op school al dat nood leert bidden maar we leefden al aan het begin van de welvaart. Het woord nood is vreemd tot even Zeeland in 1953. Wat kan ons nu overkomen? Later besef je dat je nooit hybris mag hebben als mij kan (toch) niets gebeuren. Ik krijg nu al kippenvel. Niets biedt zekerheid: een voortreffelijke baan, vermogen of een ideale relatie, alles kan verkeren, zei Bredero.

En dan vandaag de Turangalîla gemist.

Maar toch in de nood bijstaan is weer een zaak ten positieve gekeerd. Somberheid mag nooit duurzaam worden daarvoor is het eenmalige leven te kostbaar. Geld geven is geen kunst, alleen al denken aan de ander, intensie, kan kosmische kracht uitoefenen. Een iemand maar die waarneemt, begrijpt en knikt. Dan is er een glimlach.

Amsterdam, 21-3-2020

Reinbert de Leeuw stort in de zo grote diepten van Satie

De heer (Reinbert) De Leeuw is dood.

Veel heb ik nooit naar hem geluisterd, het ging toch maar over modernisten die mij altijd maar kippenvel geven. Maar ik zeg niet dat ze gewoon vergeten moeten worden want ze zijn er geweest en hebben hun zekere prestatie verricht. Doch ausgerechnet die (altijd) ophalen is mij werkelijk te veel.

Hij blijkt een groot kenner van Satie te zijn. Deze knaap ken ik al vanaf de 70^er toen zijn werkstukken gepromoot werden door prominente modernisten als de provocateur Dick Hillenius e.a. die altijd in de publiciteit kwamen. En ja hoor, Socrate wordt uitgevoerd waarbij het mij verbaast dat nou niemand wegloopt of durft men niet?

  

Satiediepte

 
Klara gaf een serie uitzendigen over Satie die ik alle beluisterd heb. Zo krijg je nog wat meer kennis dan uit populaire berichtgeving. De Leeuw was uitvoerig aan het woord alhoewel de Belgen heus wel eigen experts in huis hebben.

Doel van de jongens vroeger is Satie te introduceren en hem gangbaar de maken. Dat is wel gelukt maar niet bij mij.

Dan herinner ik me De Leeuw uitvoerig te hebben verklaren wat de diepten van Satie zijn, grotere diepten en oneindige diepten, dus zogenaamde diepten. Daarna had hij geen woorden meer en zweeg. Ondertussen moet ik grinniken want ik denk altijd dat Satie niet eens piano kon spelen noch componeren... Neemt Sati ons niet in de maling?
Hij doet maar wat zonder intellect want denk maar eens aan dat kakaphonisch orgelwerk voor zijn "eigen" kerk... Geen wonder dat hij geen gelovigen heeft.

Nu is De Leeuw zelf in de donkere diepte waar hij thuishoort.

Eetcafé De Hut - De LAATSTE avond tijdens de jaarwisseling 2019-2020

De LAATSTE avond tijdens de jaarwisseling 2019-2020

De Hut gaat dicht, Max stopt na ruim dertig jaar. "Hij heeft er genoeg van." Vertelde dat zijn zaak het EERSTE eetcafé in Amsterdam is! (Ik weet niet of dat nu echt klopt want ik kwam in de 70^er al in De Klos, Kerkstraat.) Mag het, elke dag maar klaarstaan voor hongerige mensen, dorstige mensen en dansende mensen moet je als beloning een rustige tijd verschaffen waarin je juist die dingen kunt doen waaraan je zelden toe gekomen bent.

Het is een donker café-interieur met houten lambrisering als in De Koningshut, Het Sterretje, Mulder, en Hesp doch is de afwerking wat amateuristisch. De wellicht te vol blazende airconditioning werd gestopt met een oude jas... Ook de bar is relatief klein, een zijkant met aanrecht en achter de zaak opslagruimte en keuken. Aan de wand fraaie geëmailleerde reclameschilden. Had ik er maar een mogen meenemen.

Ketel

Om acht uur waren we gekomen om Oud en Nieuw te vieren. Tegen een vast bedrag vooraf hadden we vrij eten en drinken. We kregen prompt een wijn en konden goed om ons heen kijken.
De sortering maaltijden was als in een chic restaurant: schalen vol diversiteit waarbij je geneigd bent van alles wat te nemen en zeker nog eens terug schuifelen. Dat deed ik voor de heerlijke kipfilet.
Geleidelijk kwamen de gereserveerde gasten binnen onder wie veel energieke jonge mensen. Ook dezen aten en dronken met groot genoegen.
Het zijn ervaren restaurators.
Ik leerde dat je de fles kunt draaien om te ontkurken. Gaat inderdaad sneller, je hand doet minder pijn en de trekker blijft mooi in het midden.

Een Engelse ploeg van 5 personen die veelal bij elkaar bleven. Een viertal ouderen.

Toen het tegen negenen liep zette Max de elektronica luider en zong meermaals zelf mee. Vervolgens gaf bij schier een one-man-show vol intensiteit. Dat was me een effect: een melodieuze stem met trillertjes als in een concertzaal! Hij kende alle teksten en muziek uitwendig.

Ook geleidelijk stroomden de meisjes, allen in chique kleding, naar een geïmproviseerd dansvloertje en begonnen met hun expressieve uitingen, Het werd een heel meisjeskoor als ze uit volle borst Engelse teksten meezongen. Wat een heerlijke jeugd! Het was een solidariteit ten top! Maar dan kwamen ook mannen aandruipen die hunne dansbewegingen volvoerden zodat de uitbouw vol deining werd. Wij tweeën begaven ons richting bar.

Met mijn partner voerde ik een hartelijke discussie maar moest ik vaak in haar oor spreken om verstaanbaar de blijven.

Al tegen elfen waren buurtjongelui op het Olympiaplein bezig met vuurpijlen waarbij toen een incident scheen gebeurd te zijn ieder naar het raam of naar buiten liep om te kijken. Gelukkig was het niet erg, iemands hand iets. Doch mij viel op dat zowat alle jonge vrouwen geregeld naar buiten liepen voor een sigaretje. Dat kan toch ook niet anders, caféleven ben ik altijd gewend geweest met pils, sigaren en conversatie!

De jongeren gingen geregeld naar buiten voor een sigaretje. Allen zien eruit te hebben een goede beroepsaanstelling en een gezond lijf.

Dan slaat de klok 12 en feliciteert menigeen zijn vrienden doch een algehele zegewens ontbreekt, op een gezamenlijk aftellen na, men beperkt zich tot de kleine groep waarin men verblijft; allen lopen naar buiten om wat vuurpijl en geknal van nabij mee te maken. Helaas heb ik de champagne gemist.

NU IS DE HUT ECHT DICHT maar geschiedenis is gemaakt.

Ik dank de eigenaar en zijn assistenten voor de hartelijke ontvangst en de charmante bediening. We kregen op de eerste blik wederom een wijntje en dat doet drinken kan ik je verzekeren!

Waarnaar zou eigenaar gaan vertrekken? Spanje met bungalow of Holland in een oude leegstaande boerderij? Achter de geraniums lijkt me wel saai. Misschien een innovatief begin...

De tafels met grandioze gerechten

De tafels met grandioze gerechten

Kleine impressie van de bar

Ook mijn reactie in Tripadvisor 2-1-2020