De Hut gaat dicht, Max stopt na ruim dertig jaar. "Hij heeft er genoeg van." Vertelde dat zijn zaak het EERSTE eetcafé in Amsterdam is! (Ik weet niet of dat nu echt klopt want ik kwam in de 70er al in De Klos, Kerkstraat.) Mag het, elke dag maar klaarstaan voor hongerige mensen, dorstige mensen en dansende mensen moet je als beloning een rustige tijd verschaffen waarin je juist die dingen kunt doen waaraan je zelden toe gekomen bent.
Het is een donker café-interieur met houten lambrisering als in De Koningshut, Het Sterretje, Mulder, en Hesp doch is de afwerking wat amateuristisch. De wellicht te vol blazende airconditioning werd gestopt met een oude jas... Ook de bar is relatief klein, een zijkant met aanrecht en achter de zaak opslagruimte en keuken. Aan de wand fraaie geëmailleerde reclameschilden. Had ik er maar een mogen meenemen.
Om acht uur waren we gekomen om Oud en Nieuw te vieren. Tegen een vast bedrag vooraf hadden we vrij eten en drinken. We kregen prompt een wijn en konden goed om ons heen kijken.
De sortering maaltijden was als in een chic restaurant: schalen vol diversiteit waarbij je geneigd bent van alles wat te nemen en zeker nog eens terug schuifelen. Dat deed ik voor de heerlijke kipfilet.
Geleidelijk kwamen de gereserveerde gasten binnen onder wie veel energieke jonge mensen. Ook dezen aten en dronken met groot genoegen.
Het zijn ervaren restaurators.
Ik leerde dat je de fles kunt draaien om te ontkurken. Gaat inderdaad sneller, je hand doet minder pijn en de trekker blijft mooi in het midden.
Een Engelse ploeg van 5 personen die veelal bij elkaar bleven. Een viertal ouderen.
Toen het tegen negenen liep zette Max de elektronica luider en zong meermaals zelf mee. Vervolgens gaf bij schier een one-man-show vol intensiteit. Dat was me een effect: een melodieuze stem met trillertjes als in een concertzaal! Hij kende alle teksten en muziek uitwendig.
Ook geleidelijk stroomden de meisjes, allen in chique kleding, naar een geïmproviseerd dansvloertje en begonnen met hun expressieve uitingen, Het werd een heel meisjeskoor als ze uit volle borst Engelse teksten meezongen. Wat een heerlijke jeugd! Het was een solidariteit ten top! Maar dan kwamen ook mannen aandruipen die hunne dansbewegingen volvoerden zodat de uitbouw vol deining werd. Wij tweeën begaven ons richting bar.
Met mijn partner voerde ik een hartelijke discussie maar moest ik vaak in haar oor spreken om verstaanbaar de blijven.
Al tegen elfen waren buurtjongelui op het Olympiaplein bezig met vuurpijlen waarbij toen een incident scheen gebeurd te zijn ieder naar het raam of naar buiten liep om te kijken. Gelukkig was het niet erg, iemands hand iets. Doch mij viel op dat zowat alle jonge vrouwen geregeld naar buiten liepen voor een sigaretje. Dat kan toch ook niet anders, caféleven ben ik altijd gewend geweest met pils, sigaren en conversatie!
De jongeren gingen geregeld naar buiten voor een sigaretje. Allen zien eruit te hebben een goede beroepsaanstelling en een gezond lijf.
Dan slaat de klok 12 en feliciteert menigeen zijn vrienden doch een algehele zegewens ontbreekt, op een gezamenlijk aftellen na, men beperkt zich tot de kleine groep waarin men verblijft; allen lopen naar buiten om wat vuurpijl en geknal van nabij mee te maken. Helaas heb ik de champagne gemist.
NU IS DE HUT ECHT DICHT maar geschiedenis is gemaakt.
Ik dank de eigenaar en zijn assistenten voor de hartelijke ontvangst en de charmante bediening. We kregen op de eerste blik wederom een wijntje en dat doet drinken kan ik je verzekeren!
Waarnaar zou eigenaar gaan vertrekken? Spanje met bungalow of Holland in een oude leegstaande boerderij? Achter de geraniums lijkt me wel saai. Misschien een innovatief begin...
Ook mijn reactie in Tripadvisor 2-1-2020
Het is een donker café-interieur met houten lambrisering als in De Koningshut, Het Sterretje, Mulder, en Hesp doch is de afwerking wat amateuristisch. De wellicht te vol blazende airconditioning werd gestopt met een oude jas... Ook de bar is relatief klein, een zijkant met aanrecht en achter de zaak opslagruimte en keuken. Aan de wand fraaie geëmailleerde reclameschilden. Had ik er maar een mogen meenemen.
 |
| Ketel |
Om acht uur waren we gekomen om Oud en Nieuw te vieren. Tegen een vast bedrag vooraf hadden we vrij eten en drinken. We kregen prompt een wijn en konden goed om ons heen kijken.
De sortering maaltijden was als in een chic restaurant: schalen vol diversiteit waarbij je geneigd bent van alles wat te nemen en zeker nog eens terug schuifelen. Dat deed ik voor de heerlijke kipfilet.
Geleidelijk kwamen de gereserveerde gasten binnen onder wie veel energieke jonge mensen. Ook dezen aten en dronken met groot genoegen.
Het zijn ervaren restaurators.
Ik leerde dat je de fles kunt draaien om te ontkurken. Gaat inderdaad sneller, je hand doet minder pijn en de trekker blijft mooi in het midden.
Een Engelse ploeg van 5 personen die veelal bij elkaar bleven. Een viertal ouderen.
Toen het tegen negenen liep zette Max de elektronica luider en zong meermaals zelf mee. Vervolgens gaf bij schier een one-man-show vol intensiteit. Dat was me een effect: een melodieuze stem met trillertjes als in een concertzaal! Hij kende alle teksten en muziek uitwendig.
Ook geleidelijk stroomden de meisjes, allen in chique kleding, naar een geïmproviseerd dansvloertje en begonnen met hun expressieve uitingen, Het werd een heel meisjeskoor als ze uit volle borst Engelse teksten meezongen. Wat een heerlijke jeugd! Het was een solidariteit ten top! Maar dan kwamen ook mannen aandruipen die hunne dansbewegingen volvoerden zodat de uitbouw vol deining werd. Wij tweeën begaven ons richting bar.
Met mijn partner voerde ik een hartelijke discussie maar moest ik vaak in haar oor spreken om verstaanbaar de blijven.
Al tegen elfen waren buurtjongelui op het Olympiaplein bezig met vuurpijlen waarbij toen een incident scheen gebeurd te zijn ieder naar het raam of naar buiten liep om te kijken. Gelukkig was het niet erg, iemands hand iets. Doch mij viel op dat zowat alle jonge vrouwen geregeld naar buiten liepen voor een sigaretje. Dat kan toch ook niet anders, caféleven ben ik altijd gewend geweest met pils, sigaren en conversatie!
De jongeren gingen geregeld naar buiten voor een sigaretje. Allen zien eruit te hebben een goede beroepsaanstelling en een gezond lijf.
Dan slaat de klok 12 en feliciteert menigeen zijn vrienden doch een algehele zegewens ontbreekt, op een gezamenlijk aftellen na, men beperkt zich tot de kleine groep waarin men verblijft; allen lopen naar buiten om wat vuurpijl en geknal van nabij mee te maken. Helaas heb ik de champagne gemist.
NU IS DE HUT ECHT DICHT maar geschiedenis is gemaakt.
Ik dank de eigenaar en zijn assistenten voor de hartelijke ontvangst en de charmante bediening. We kregen op de eerste blik wederom een wijntje en dat doet drinken kan ik je verzekeren!
Waarnaar zou eigenaar gaan vertrekken? Spanje met bungalow of Holland in een oude leegstaande boerderij? Achter de geraniums lijkt me wel saai. Misschien een innovatief begin...
 |
| De tafels met grandioze gerechten |
 |
| De tafels met grandioze gerechten |
 |
| Kleine impressie van de bar |
Ook mijn reactie in Tripadvisor 2-1-2020
