De Franse Terreur, zoals altijd en in alle boeken en geschriften is vermeld van 1793 tot 27 juli 1794 (9e Th.) heeft nooit bestaan in die zin dat zij een wettelijke basis zou hebben gehad. Er was geen wet, er is ooit wel een parlementariër geweest die wel 'n wet voorstelde maar dit ging mooi niet door. Onder Robespierre is heus wel geguillotineerd, daar niet van, waarvoor U zowat 200 jaar boeken kunt raadplegen en die noemen wij voortaan terreur met een minuskel-t, doch de echte (T)erreur ontstaat eerst door de opvolgers van de macht na Robespierre en de Jacobijnen. Dit wordt wel de terreur blanche genoemd en deze machthebbers zijn het die hun gewelddadig gedrag camoufleerden of rechtvaardigden door de vroegere executies als "Terreur" te veroordelen. Aldus hebben de nieuwe machthebbers de geschiedenis naar hun hand gezet.
Danton alleen noemde de Opstand in de Vendée al terreur maar dit ging niet zo de geschiedenis in.
Onderhavig idee de zo beroemde geschiedenis te corrigeren onstaat in kringen van Franse historici die het ontbreken van de wettige basis van de thans ontluisterde Terreur hebben beargumenteerd. De Nederlandse historica Dr. Annie Jourdan grijpt hierop in en breidt het gezichtsbereik uit met informatie over revolutionaire bewegingen in Europa en Amerika. Hier zien we meermaals dat geschiedkundige informatie over folteringen en executies uit schaamte niet zo een gewild hoofdstuk zijn, zij het op wat bewaarde (spot-)prenten na.
De Terreur is derhalve een mythe, opgezet uit eigen belang door de witte terreur die wel een wettige basis heeft gehad!
Als er toch een was die de geschiedenis naar zijn hand kon zetten dan was dit de Romeinse senaat! Hier wist men hoe je een oorlog moet beginnen, de aanvalsoorlog kan rechtvaardigen door zogenaamd het vijandelijke volk te hulp te schieten en de massa-executies als noodzaak te zien het IR te beschermen.
BeantwoordenVerwijderenTwee millennia verder weten de geallieerde troepen eveneens hun rechtvaardiging uit te spelen door het vooropgezette foto- en filmmateriaal over Duitse concentratiekampen als bewijs te tonen van de verschrikkingen van het nazi-regiem. Hiermee werd de denazificatie ingezet waarna de democratie de beelden gebruikt om de eigen humaniteit te doen uitkomen en vijftig jaar later de democratie "niet meer weg te denken", dus eeuwig te laten zijn.
Nog een mooi staaltje van geschiedvervalsing: het volk was helemaal niet tegen Napoleon alhoewel over volksoorlogen wordt gesproken. Jahn, Von Eichendorff en Körner maakten de helden in hun literatuur. De echte strijders moesten eerst met propaganda dan met geweld gedwongen worden in oorlogsdienst te gaan.
BeantwoordenVerwijderenDeutschlandfunk 29-7-2013