Bruckners 7e met het KCO o.l.v. Bernard Haitink, donderdag 16 februari 2017

Toen na het langdurig slotapplaus de maistro Bernard Haitink jammergenoeg eindelijk wegbleef, wisten wij nog niet dat de locoburgemeester de formidabele prijs Commandeurschap in de Orde van de Nederlandse Leeuw ging uitreiken. Dit vernam ik niet eerder dan in het radionieuws in de nacht.

De immer indrukwekkende gevel

Al voor het begin had ik een fijne babbel met mijn buurman. Hij kende Wagner en antwoordde lid te zijn (net als ik geweest) van het Wagnergenootschap, echter de 70^er niet gekend te hebben met Dr. Herman Hoelen als voorzitter. Daarover vertelde ik hem wat meer. Maar ook van Bruckner wist hij veel en onze kennis ging gelijk op.

Ik zag geen batterij aan microfoons hangen. Dan lijkt het er op dat de uitzending op zondagmiddag 19 februari (14u) een rechtstreekse uitzending zal worden. Ik was donderdag erbij!

Uitgevoerd worden:
Claude Debussy Prélude à l'après-midi d'un faune
Claude Debussy Trois nocturnes
Anton Bruckner Symfonie nr. 7
Programma

De uitvoerenden:
Bernard Haitink, Eredirigent, chef-dirigent 1961-1988
Nederlands Kamerkoor (dames)
Het KCO.
Ik kon het niet laten de uiterst rechtse zangeres met rood haar op te merken. 

De Prelude was overal zacht en soft. De beroemde fluiten die telkens weer opkomen. Dan de onverwachte wending na de ogenschijnlijke melodie die uitnodigt tot een ander hoofdstuk. Opmerkelijk de bassisten zo voorzichtig te zien spelen, soms een kleine toon en veelal een tokkel.
Er volgde een kort applaus. 

Debussy met de twee harpen

In de Nocturnes was het begin eveneens zacht. Nu viel op dat de dames links en rechts van het orgel eigenlijk in stereo-opstelling waren met een afzonderlijke partij. Nooit geweten vanuit de uitzendingen op de radio! Maar dan zie je evenmin de uiterst rechtse met rood haar.
Ook hier weer omfloerst spel tot dat het feller wordt. Maar dan nog zacht want de acht bassen blijven ondergeschikt in de volumevorming. De dames komen nu goed los en zingen, zonder woorden, een forse hoeveelheid melodie. Elke herhaling is weer even mooi.

Na de pauze de pièce de résistance: Bruckners 7e. Zowat elke noot ken ik hiervan en zie de herkenning als een bevestiging van mijn genotswereld. Mijn buurman moet deze muziek ook grondig kennen. We zien links achter de vier Wagnertuba's plaatsnemen, kopergele instrumenten die je stevig moet omarmen. 

Vier wagnertuba's

Het blijkt dat deze of met zijn vieren, of tweeën spelen en dan nog twee verschillende partijen. De klank die hieruit voortkomt is van een weldadige hemelse warmte, mijn buurman had er  prachtige woorden voor. De bassen kunnen nu hun volste kracht tonen, de celli doen zichtbaar de uiterste moeite gezamenlijk op te trekken. Trompetten waren niet zichtbaar, de trombones wel die over de hoofden van de musici direct mijn richting inblazen. De zilveren tuba was in maat, dit i.t.t. tot die in het NedPhil waar deze naar mijn domme idee immer net even te laat is, maar dat kan een kwestie geweest zijn van accoustiek.
Brucker is van oneindige herhaling maar elke keer is het prachtig.
De dirigeerwijze van de maistro is rustig, de bewegingen zijn minimaal, Soms laat hij de vingers van zijn linkerhand trillen. Hij buigt wel voorover, links en rechts. Ik zag geen aanwijzingen voor het koor of het moet een mij ongemerkt vingerteken zijn. Maar deze girls zijn dan ook bester klasse.
Het eind voel je aankomen, spijtig dat het voorbij gaat. En dan... breekt het stormachtige applaus uit, waarbij de maistro 2½ maal moet terugkomen. 

Haitink feliciteert de aanvoerder celli

Als hij wegblijft is het voorbij. De zaal verlatend zie ik de glanzende hobo van dichtbij; wat een kunstzinnig apparaat.

Bewijs van toegang

Dan met 'n sigaar naar huis.