Dat zijn er nogal wat en sedertdien zijn er nog meer bijgekomen als het Auschwitzmonument in het Wertheimpark en het Dachaumonument in het Amsterdamse Bos.
Allang in de pen is een totaal-monument met aanzienlijke oppervlakte over de 104.000. Het schijnt bovengronds te komen achter de Portugese synagoge en tot de Nieuwe Herengracht.
Dit impliceert dubbeltellingen van Joodse namen wegens al bestaande monumenten hier of in het land. Logischerwijs zou je die dan moeten afbreken.
Houdt het dan niet eens op?
Ik denk van niet, wie kinderen snoep geeft moet altijd weer/meer de hongerige mondjes voorzien.
Zo groot als 'n terrein in Berlijn is hier niet mogelijk maar de gezamenlijke oppervlakte van alle monumenten is wel groot. De monumentenbouw begon na 1960 eerst goed en heeft geen einde.
Alhoewel de voormalige slachtoffers juridischerwijs Amsterdamse ingezetenen waren zijn ze toch in de historie randfiguren van Marken. De gefortuneerden in de Rivierenbuurt waren wel geassimileerd en geïntegreerd. De echte, zeg originele, Amsterdammers moeten het met niets doen ondanks de slachtoffers van een door Londen geregisseerde hongerwinter maar mogen wel treuren om Joden.
Eenmaal monument
Dan zal toch de broosheid opvallen van de Amsterdamse baksteen. Er worden opgebracht namen per steen en dat is op zich al kwetsbaar. Vooral de toeristen, dag en nacht, die met hun zakmes Kilroy was here kunnen ritsen.
 |
| Jonas Daniël Meijerplein te Amsterdam |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten