Het levend fossiel Carel Briels

Het organisatietalent van Carel Briels vereist het journalistiek gebruik van superlatieven maar eens houdt dit toch op. Hiervan herinner ik me dat Carel voor de radio zijn donderend beklag doet en als mosterd na de maaltijd van een diender een bekeuring kreeg voor een paar meter buiten de streep geparkeerd te hebben. Carel vermoedde een pesterij op zijn persoon. En dat terwijl hij toch 150 jaar-Koninkrijk (1963) heeft opgezet met 'n naspeling van slag bij Waterloo te Goffert-Nijmegen als pièce de résistance. Anke Versloot-Cornelis (*1938) vertelde mij in de jaren na 1970 dat zij als kind in 1946 Olympisch Stadion meegedaan heeft met een open lucht-spel en dat zij met omfloerste stem verklaarde teleurgesteld te zijn over de latere mislukking. Briels vermoedde obstructie van duistere groeperingen der neo-marxisten, toentertijd nog bevolkt ook door afgevallen katholieken. Dan kan je vermoeden dat een praktiserend katholiek toch zijn grenzen heeft in dit vorstendom. Carel was een levend fossiel geworden. Het massaspel was plusquamperfectum maar in de Gijsbrecht kon hij met een laatste snik nog traditioneel zijn. Ook in de Stadsschouwburg broeide door lichtelijke verstoring het linkse verzet tegen het Kloris en Roosje-establishment zodat dit nationale meesterwerk (ooit geknarsetand door Calvinisten) in 1982 moest worden stopgezet, met nu door linksen wat latere uitzondering dat Badeloch als feministe werd getoonzet.

Spec Takel

Briels overleed in 1983 (66).


Wat bronnen:
Archief Carel Briels
Theaterencyclopedie 
Spektakel rond het Koninkrijk