Pagina's

04 maart 2019

Kalme Elgar en Stormige Walton Concertgebouw

In het Concertgebouw werd op zondagochtend 3 maart 2019 een concert gegeven door het Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. Markus Stenz. Maar vooraf de Spiegelzaal. Ik was aanwezig met mijn introducé:

Martine

Het concert werd eerder gegeven op vrijdagavond maar met de violiste Carolin Widmann (*1976) die speelde Anderson - In lieblicher Bläue (Nederlandse première). Voor de zondagmorgen is dit dus te lang. Ik wel bezit een eigen opname hiervan.

De beminnelijke Hans van den Boom introduceert drie optredens.

Het Vespucci Kwartet:
Het Vespucci Kwartet 3-3-2019

De getalenteerde Pieter van Loenen met een oneindige chaconne van Bach:

Pieter van Loenen (viool) 3-3-2019

Het Amatis Pianotrio met vaak bulderende apparaatklanken waarop Sjostakovitsj wellicht zijn emoties kwijt kon:

Amatis Pianotrio 3-3-2019
Dan de concertzaal.

Wij zaten voor deze keer aardig vooraan, meestal kies ik voor mij midden, hetgeen de blik op het gehele orkest weliswaar belemmert maar de dirigent meer gedetailleerderwijs zichtbaar en het orkest speciale klanken des te duidelijker hoorbaar maken.
De Eerste symfonie van Walton was voor mij nieuw doch herinner ik mij een filmmuziek van zijn hand. Ook vóór 1983 heb ik op de Tv een interview gezien waarin Walton gezeten in zijn fraaie tuin met levensgrote cactussen. Dit kan alleen maar in een warm land!
Opmerkelijk als je erbij bent! Ik verbaasde mij dat met zo een grote orkestbezetting inclusief harp toch nog gesplitste partijen zijn voor de violen, de celli en de contrabassen. Er is zelfs een solo-celliste. Nimmer zoveel de grote koperinstrumenten gehoord, soms langdurige lijnen.
In het Andante had ik even een inslaap-shockje, maar dat komt meer voor, ook bij mijn vroegere kennisje, maar wakker wordt je alras door de felle klanken. Het is de dirigent die zelfs als een snellende reiziger alle groepen met geheimtaal moet bezweren. De gevarieerdheid in vorm en melodie is oneindig, nergens kan je een groep tonen onthouden of meeneuriën. Een melodieusheid als bij Elgar in zijn twee (of drie) symfonieën ontbreekt. Maar dan nog is het muziek!

Het applaus was groots waarbij ik me niet kan indenken dat vele concertbezoekers Walton echt goed zullen kennen of speciaal voor hem gekomen zijn. Alleen al het zich bevinden in deze wonderlijk mooie zaal is een genoegen op zich.

Radio Filharmonisch Orkest, Markus Stenz dirigent 3-3-2019

Dan was het tijd voor een kom soep in het SM.

Restaurant SM 1e verdieping















1 opmerking: