De DOOD en 'rna

 De informatie van 'n tweevoudige bijeenkomst over "De eerste dagen na het sterven"  en "De tijd daarna" ten huize van de antroposofische Christengemeenschap te Amsterdam is hier gecompileerd tot een ooggetuigenverslag gekruyd met mijn kritische interpretatie.

 De overlijdensfase, of terminale fase (in drieën) is te bespeuren door het optreden  van 'n typische sfeer bij ervarenen bekend. De moeilijke fase pijn, zorg & strijd  wordt dan gevolgd door intreden van stilte, kalmte &  rust met mogelijkerwijs coma. De uittreding zelve ten slotte is pijnloos. Gewenst zij zeker in de laatste twee  levensdagen toediening van pijnstillers te minderen om de ziel niet te laten hallucineren en haar de oriëntatie te laten verliezen, wat bij plotselinge dood volstrekt zal geschieden. Zij vertoeft nog 3½ dag in het dode lic-haem (vlees-hemd) en wordt geacht tot het "zilveren koord" verbreekt nog "aanspreekbaar" te zijn. Hoe, daartoe alles volgende.

 Bronnen van kennis en inzicht in casu zijn er vele. Het Tibetaanse Dodenboek ±800 is een, de referenties uit de Bijbel zijn andere. Aangezien concordantieregisters een functie zijn van de desbetreffende tekst of vertaling kan men een verschillende lijst van de beschrijving als glans en licht van de ziel in de geesteswereld laten uitdraaien, doch de Bijbelteksten verschillen in allegorische kwalificatie onderling heus niet zóveel dat niet voor het zielengewaad an sich termen in de betekenis van reinheid gehanteerd worden als onaards wit, wit-glanzend, oplichtend, wol & puur fijn linnen, blank gewassen in het bloed van het Lam &c. Ik tel er zo 19, maar het kunnen er meer zijn, de meeste uit de Apocalypse van Johannes, welke par excellence handelt over de geesteswereld!
 Wat een omslag t.o.v. de antieke onderwereld: duister, grauw, donker en inktzwart, door zowel Orpheus als Aeneas bezocht. De Nederdaling van de Christus ter helle (Credo) is een proces van "doordringing van lichtkracht voor de gestorven zielen", einde citaat. Ik heb hier nu toch wel altijd moeite mee gehad, als ik bedenk dat het christendom na verloop van tijd gepredikt moest worden ter zaligmaking aller volkeren, maar daarmee de zielen der (vroeger) geleefden toch maar mooi buiten de boot vallen, naar Porphyrius. Ik moet het maar een theologische truc van de eerste christenen vinden. Echter wordt deze plotinist op een avond als hier allerminst snel aangehaald... Als getuigenis wordt nog genoemd de helderziende Anna Katharina Emmerich (1774-1824) en als getuigenverklaring die altijd zo nadrukkelijk plechtig wordt betuigd, dus verklaard, de talloze BDE-verklaringen (Bijna-Dood-Ervaring), waarover ook de Soefi-beweging in Nederland het eerste weekend van mei te Katwijk een congres hield. Ik begrijp dat twee avonden niet zijn voor een uitputtende en kritische behandeling van historisch bronmateriaal, zodat ik derhalve volsta met het verstrekken dezer voorbeelden.

 De opbaring van het stoffelijk overschot, met aanwezige ziel naar ik verneem, dient te geschieden in een volstrekt propere intieme kleine ruimte als een kapel, koel, echter zonder ruisende apparatuur, sfeervol, kaarsen, bloemen en rust. Maar niets overtreft je eigen vertrouwde huis! Ik herinner mij nog dat een buurvrouw over haar gestorven echtgenoot eind vijftiger jaren mijn moeder zei bij het inviteren tot rouwbezoek met de zin "Hij ligt er zo mooi bij" en mijn moeder dit zonder aarzeling opvolgde. Wie zal nu willen beweren dat de sfeer er niet meer toe doet? Er zijn in vroeger jaren genoeg punten besproken van de commerciële massaüitvaartindustrie, waarbij bezoek een minuutje duurt om de volgende dode, die al ligt te popelen van ongeduld, ook aan de beurt te laten komen...

 Het waken wordt geacht te geschieden door familieleden, nabestaanden en bekenden maar op deze twee avonden staat de z.g. "Waakgroep" centraal. Die bestaat uit twaalf personen, vrijwilligers, nu acht. Primair betoogd dat de overledene gastvrouw is, en indien ik even mag slikken, met wie men de tijd deelt. Men is 1 uur aanwezig met obligaat positieve gedachten als proviand voor dier ziel. Men kan louter zitten in goede gedachten, het mysterie van de bloem observeren, lezen of voorlezen, waarbij het Johannesevangelie zich goed blijkt te lenen.
 Van grootste importantie is de overledene niet alleen te laten om de Geisterstunde, als de zon het verst verwijderd is, zodat waken tussen tien uur 's avonds en twee uur 's morgens een must is. De vertrekkende ziel moet de onze kunnen waarnemen en een geestelijke communicatie aangaan. Herinneringen doemen bij de wakers op, totaal vergeten. Men bekijkt de dode afwisselend links of rechts en ziet in de gelaatshelften geleidelijk 'n verschil optreden. Dit lijkt mij buitengewoon griezelig, je moet er maar tegen kunnen. Ik moest onwillekeurig glimlachen toen ik hoorde dat bij een ongelovig of niet-religieus mens, die kennelijk ook een christelijke uitvaart mag krijgen God zij dank, gerust sprookjes mogen worden voorgelezen. Sprookjes! Komt dat niet komisch over? Ik dacht "zijn ze nou helemaal?" Maar toen herinnerde ik mij dat sprookjes de gebroeders Jakob en Wilhelm Grimm niet uit de lucht zijn komen vallen en dezen wel degelijk overgeleverde oeroude Germaanse volkswijsheid in hun productie hebben verwerkt, zodat dit idee lang zo gek nog niet is!

 Het geestelijk proces bij de overledene bestaat uit drie delen.
 1. Beeldvorming waarin de tijd ruimte geworden is. Het geleefde leven spoelt (zich) als een panorama retrogradisch af, in alle rust en innerlijke vrede. BDE's hebben treffende beschrijvingen opgeleverd, zoveel, dat je er niet meer omheen kunt dat hier iets gebeurt. Het gewaad is aards zwart.
 2. Oordelen als een innerlijke decisie, wat voorheen vagevuur werd genoemd, een verdiept doormaken vanuit gene zijde.
 3. Het rechterlijk besluit waarbij mij uiteraard door de beknoptheid der informatie in voornoemd tijdsbestek niet duidelijk wordt of dit passief of actief is, in elk geval werd wel gesteld de psychostasie (het wegen der geesten in het Oude Egypte) tegelijk met het opmerkelijke "dat men tegen-zichzelf kan oordelen." De zintuigen des lichaams zijn weggevallen en het gewaad is wit geworden. De reis is begonnen!

 De reis wordt door een ervaren spreekster verhaald symbolisch aanschouwd te zijn geworden toen zij met de automobiel op weg was naar 'n stervende. Drie malen heeft zij keer op keer een witte wolk waargenomen met een gat, zeg een "holle wolk", het geen zij duidde als de geopende poort voor het begin van de reis. Ik kijk haar met verbijstering aan en denk "Wie maakt nu zoiets mee?" Zij was echter bloedserieus.
 Het gezelschap beluistert haar woorden derhalve ook met ingehouden adem, want hier is iets ongelofelijks aan de hand waar 'n stompzinnige in het ondermaanse vol lust & materieel vertier werkelijk geen enkele weet (meer) van heeft...! Het verhaal wordt besloten met de constatering dat na overlijden van onderhavig persoon eveneens een wolk werd gezien maar met dit verschil dat die echter gewoon "vol" was, ditmaal te duiden als een gesloten deur. De reiziger is dus al ver weg.
 Tja, hier zitten we nou met ons mond vol tanden.
 Toch is ook dit persoonlijke geschiedenisje zo dwaas nog niet! De Etruskische haruspices gingen wel degelijk uit van o.a. het duiden der hemeltekenen, wat in geringe mate is overgenomen door de Romeinse Auguren. Wie deze zaken in zijn geestelijk leven kan opnemen en activeren tot een vol-bewustzijn, is een
absoluut bewust levend mens van hoog kaliber, denk & zeg ik. Acte! Waar vind je die nog? De mantiek is een groot kapittel om hier systematiserend te verhandelen, ik ben niet eens expert, echter mogen we best aanvoelen dat er volgens de dichter méér is tussen hemel en aarde. Wat serieus is verdient alle hoogachting tot timoratus (Furcht, Duits) toe, waarbij in defensio onmiddellijk gesteld moet worden dat ook in de oudheid er lui zijn geweest die er een potje van gemaakt hebben, wetend als Cicero zijn confrère Cato citeert zich de situatie in te denken dat twee waarzeggers elkaar op straat tegen komend niet in schaterlachen moeten uitbarsten hoe goed zij de naïeven des geestes, zeg maar de dommen, wel in de tang hebben? Ik heb dit ook eens van Jomanda gedacht die in bed verzuchtte hoe weer een mysterieuze streek uit te broeden om na lange tijd van huwelijk toch te moeten scheiden, want een dubbel-leven fnuikt.
Ook komen een viertal huiveringwekkende voorgevoelens tot de dood ter sprake, die ik niet overschrijf. Het lijkt wel of de mens intuïtief kennis draagt van zijn naderend einde en daar op een of andere wijze mee zinspeelt. Als meest bizar exempel weet ik de dochter van George Simenon die als jong meisje tien jaren heeft geschreven over de dood en niets anders over de dood en er uiteindelijk op de dag van haar volwassenheid een kogel achter zette. Haar vader gaf haar mee "een brief aan de hemel" als ticket op de lange reis, welke innig droeve tekst ik heb gelezen.

De uitvaart geschiedt na drie dagen bij rituale (ad hoc ritueel) met Johannes H17 te midden van alle familie en bekenden. Ook deze teksten dienen als begeleiding naar de toekomst. De kist wordt gesloten.

Wie zich bezighoudt met deze aangelegenheden of beter geestelijke materie verricht zijn werk niet voor niets, want hij zet zich in en krijgt er wat voor terug!

Aldus mijn ervaring op deze dubbel-avond over de dood en erna, een onderwerp dat mij geenszins interesseert maar mij toch onverwachts heeft geboeid.

8 XII 2000

Jos Heitmann
Amsterdam

Jean de France, Duc de Berry - Les Très Riches Heures

Jean de France, Duc de Berry

Capetingse prins (1340-1416) uit het gebied Languedoc (gouvernement,1380)/Aquitanië.

Ook vermeld onder Johann, Herzog von Berry.

Duc De Berry trok vanaf ±1400 getalenteerde Vlaamse/Zuid Nederlandse kunstenaars aan het hof, als vóór de Gebroeders van Eyck, Klaus Schuier, Klaus van de Werve, André Beauneveu, Jean de Cambrai, Jacquemart de Hesdin en de gebroeders De Limbourg, of Limburg.

Afkomstig uit Nijmegen (1385 à 1390), Gelders gebied óf misschien Limbricht, ten noorden van Sittard, ten oosten van Maaseyck, eveneens Gelders.

Paul (=Pol) is de belangrijkste. Zijn naam ooit ontdekt uit een oorkonde en afrekeningen (1411) van Duc De Berry. Paul nam met zich broers Jan (Johannequin of Johan) en Herman (of Hermant). Ouders heb ik niet genoteerd, waarschijnlijk niet rijk. Genealogisch probleem of de drie broers neven waren van Jean Maloud, werkzaam te aan het hof te Bourges, want 1411 eerste aanwijzing dat na het overlijden 1409 van de schilder Jacqemart de Hasdin opvolging werd geregeld, waarbij de namen Polequin Manuet en Jehanequin Manuet geschreven staan; nu had Malouet  (=Maloud, zie boven) twee neven, genaamd Herment en Jacquemin of Gillequin. Men identificeert nu de Polequin = de Pol =Paul, Jehannequin = Jaquemin of Gillequin en Herman = Herment. "Meer kan men niet ervan maken", maar wie zal zeggen dat dit niet een treffer is? Men stelt immers geen twijfel meer te hebben dat deze(n) de vervaardigers zijn.

Paul had iets van de invloed van de kunst te Avignon (wat precies niet nagegaan), moet gereisd hebben naar Italië, Florence (jaar n.b.), alwaar hij opzien baarde de eerste noordeling te zijn en gesteld wordt altijd noords artistiek gevoel behouden te hebben plus Italiaanse invloed.

De schilders geweest aan hof te Bourg/Dijon Philips de Stoute 1402/3, stierf 1404.

Jeugdwerk is Heures d'Ailly (tussen 1403 en 1413), in bezit van baron Edm. De Rotschild. Een Brevias voor Hertog Jan zonder Vrees, nu in Britisch Museum.

Daar een zekere Guill. de Mets namen  noemt, zijn De Limbourgs  te localiseren. Belles Heures (1403 of 1410-1413, maar een zekere kunsthistoricus Meiss stelt 1405-1408), eerder gesteld dat Jacquemart de Hesdin de maker hiervan, als van de Grandes Heures. Maar de Belles Heures = Heures d'Ailly.

Was het dan atelierarbeid voor alle aan het hof verbonden artiesten??? In Musée de Cloîtres te New York.

Très Riches Heures in Musée Condé te Chantilly het belangrijkste werk, (1413-1416) en bleef onvoltooid; wellicht stierf Duc de Berry 1416 te Bourges aan de pest en moesten allen vluchten. Paul gehuwd, geen kinderen. Opeens lees ik dat 1434 hem een huis werd geschonken te Bourges. Men vermoedt dan dat Jan en Herman vóór 1434 zijn gestorven.

Paul bracht het tot groot aanzien en vermogen door schenkingen, kreeg de hoge titel "valet de chambre", gelijk na hem Jan van Eyck aan het hof van Philips de Goede.

In 1485 belandde het manuscript bij de hertog van Savoye, alwaar het inderdaad werd voltooid door Jean de Colombe uit Bourges. In de 16^ eeuw bezit van Margarete van Oostenrijk, te Mechelen.

Hiermee beëindig ik mijn sleuth, aangezien nóg meer bladeren, nóg meer verschillende jaartalletjes oplevert. Vreselijk! We weten aardig goed hoe de zaken chronologisch liggen, ingebed in het kunsthistorisch tijdsgebeuren en dit moge suffisant zijn voor ons begrip.

Ik heb nu gezien de maanden januari, juli en oktober, zal van de zomer alle platen + explicatie bekijken op de afdeling Zeldzame en Kostbare Werken van de UB.

AMSTERDAM, 28 februari 1997

Toevoeging 7 X 2010:

Maar zij vermeld ten slotte dat menig boekwerk over onderhavig kunstwerk ondanks de adembenemende platen allerminst wetenschappelijk hoeft te zijn.

Rudolf Steiner en De Levendige Wand

Voor een schoolboek:

Rudolf Steiner (wat minder beroemd) was ook architect. Hij was een

Oostenrijker en leefde van 1861 tot en met 1925. Hij bouwde veel met beton.

Hij had een zeer bijzondere bouwstijl in zijn gebouwen verwerkt. Die

bijzondere bouwstijl wordt de antroposofische bouwstijl genoemd. Een paar

architecten kan ik noemen die ook met die bouwstijl aan het werk zijn?

Anton Hupkes, die heeft een kerkje ontworpen op de hoek van de

Buitenveldertselaan en de A.J. Ernststraat. Antonio Alberts die heeft het

bankgebouw in Amsterdam Zuid-Oost ontworpen. Deze man is ook eens op de

televisie geweest, hij was in het programma "Zomergasten" op 31 juli 1994. Hij

heeft nog meer gebouwen ontworpen, Maar goed, Rudolf Steiner was een filosoof.

Steiner was een zeer geleerd man - Hij was een helderziende als het ware en

wist gewoon bijna alles af van literatuur,  muziek, dans, filosofie en dus ook

van de bouwkunst. Van Goethe, een schrijver, wist Rudolf ook erg veel. Door

Goethe wist Rudolf Steiner veel van kleuren af. Goethe schreef namelijk veel

over kleuren. Twee belangrijke punten zijn in de gebouwen van Rudolf Steiner

dat hoe je het gebouw ook bekijkt, de blik moet rollen. De levendige wand kun

je het noemen.

Het tweede punt zijn de kleuren in z'n gebouwen:

Werkloosheid, Sociale Nood en hun Politieke Gevolgen 1929-1933

Deze dorpen liggen in het Munsterland. Landbouw meest. Zelfstandige bedrijfjes de den landbouw “ernaast”. Kleine handwerkers met 1 à 2 werknemers. Een paar grotere bedrijven met 20 werknemers:  meubel, weverij, bergwerk, abattoir.

New Yorkse beurscrach 24. okt. 1929

De gouden jaren 1924-1929 voorbij: de beurs NY stort in. Buitenlandse geldleningen ingetrokken. 282 Moesten Duitsland na de nederlaag er weer bovenop helpen. Banken sloten, bedrijven failliet, werkloosheid stijgt.
Boeren voelden zich bedreigd door het goedkope buitenland, maar waren toch nog altijd beter af dan elders in Duitsland. Nu slaat de werkloosheid ook daar toe omdat mensen met weinig geld minder vlees en melk kopen!

Rente stijgt, boeren moeilijk aan geld te komen. Ze kunnen hun schulden niet meer betalen. Sommigen gaan failliet.
Foto akkerbouwstadje.
Verzoeken om uitstel afbetaling boeren.
Dat is pacht, belasting.
Een landbouwbank overleefde door eigen geld van werknemers!
Textiellonen worden met 6% verlaagd. Een failliet bedrijf kan ingekrompen doordraaien.
Andere voorgoed gesloten + werkloosheid.
Turfsteken ontslagen. Meubelmakerijen na lang %tijdwerk nu stil. Bergbouw geheel stil.
Werkloosheidsuitkering: elke tweede dag stempelen. Bij wekelijkse uitbetaling lange rijen. In café babbelen 20-40 jarigen dagelijks de situatie. Geen doel, geen uitzicht. Men berust. Men verdeelt een sigaret in drieën!
Slimmen smokkelen over grens Nederland koffie, tabak en Margarine, maar douane wordt versterkt. Velen kunnen hun familie niet meer onderhouden.

De uitkeringen: arbeidslozengeld, krisisgeld of liefdadigheidsgeld restgroep.
Kortarbeiders in aparte groep.
Wie minder premie betaald heeft,(“kleben”) krijgt navenant minder geld.
De rest valt niet onder enige regeling en krijgt geen steun!!!
Dus niet alleen werknemers de dupe, ook de kleine(re) bedrijfjes als handwerkers.
Want die kunnen toch niets meer verkopen.
Maar gelukkig hebben de meeste zelfstandigen een stukje akkergrond en zijn beter af dan hun collega’s in de stad.

Veel werklozen zwerven van stad tot stad; krijgen in gaarkeukens middageten (de Duitsers eten ‘s middags warm).
Maatregelen als “werkverschaffing” grondwerk. (Zo in Nederland de Heidemaatschappij die werklozen het Amsterdamsche Bos liet aanleggen)  Wie niet werkt, die geen geld! Crisisarbeiders heten die. Grond bouwrijp maken en waterafvoer aanleggen. Ook riviertjes kanaliseren. Jongelui vooral (maar in Nederland moest ieder, jong, oud, gestudeerd of niet.

Politieke gevaar dat het communisme terrein wint. Kabinetten vallen de een na de ander, er is met coalitie geen parlementaire meerderheid meer te krijgen. Er ontstaan nu “presidentiële” kabinetten die regeren zonder parlement. (Dit deed Bismarck in de 19e eeuw ook!) De NSDAP (de partij van A. Hitler) vliegt echter omhoog: in 1928 12, op 14/9 1930 107 zetels. (Zie tabel Meyer).
Münsterland bleef nog twee jaar katholiek stemmen, maar in maart 1933 was het voorbij:
Hitler wint en krijgt de macht. Iedereen is blij.
De nationale staat is er.

28 XII 1998


Bron: Unsere Heimat des Kreises Borken (1991) p281-288

Feest Oorlogsstrijderslegioen 1928 te Velen - Een Voorbeeld voor de problematische Verwerking van de Gevolgen van de Eerste Wereldoorlog in de Weimartijd

Een voorbeeld voor de problematische verwerking van de gevolgen van de Eerste
Wereldoorlog in de Weimartijd:


Feest Oorlogsstrijderslegioen 1928 te Velen


In 1989 twee herdenkingen: begin 1e WO 75 jaar en begin 2e WO 50 jaar.
Na de 2e WO is in Duitsland een tijd van bezinning ontstaan maar na de 1e WO in de Weimar-republiek nooit algemeen.
In de 70er jaren ontwikkelt zich de opvatting dat de 1e WO wel degelijk door het Duitse Rijk uitgelokt is: alle regeringsinstanties, kapitaal en society waren erop uit oorlog te voeren.
Maar in de 20er dacht men dat de oorzaak van de 1e WO voortvloeide uit de geest van de Wilhelminische era (tijdperk Keizer Wilhelm I t/m Wilhelm II tot 1918) dat zo nationalistisch en militaristisch was (zeg: Pruißisch!).
Men kon de nederlaag van 1918 niet begrijpen en zocht naar een verklaring. Nu is de opvatting dat nationalisme en militarisme FOUT zijn, te danken aan Irak nu. De DOLKSTOOTLEGENDE bood een prachtige oplossing en men behoefde de juiste verklaring gewoon niet in aanmerking te nemen. Zeg: een doekje voor het bloeden!
Het is een “samenzweringstheorie” die de bevolking aansprak en de Nationaal Socialisten in de kaart speelde.

Voorbeeld feest oorlogsstrijders 1928 te Velen (Westfalen).
In Velen vond die keer de samenkomst van de oud-strijders uit Kreis Borken (Toen een kleiner grondgebied)  plaats en er wordt een oorlogsmonument onthuld. De voorzitter kent het hoofd van de adellijke archieven en inviteert de voormalige minister van oorlog (nu zeggen wij min. van Defensie!) van Pruißen + vele andere hoogwaardigheidsbekleders.
De oorlogsstrijdersverenigingen zijn meestal opgericht eind 19e eeuw, nationalistisch,ondersteunden de pruissisch-Duitse staatsvorm met de keizerskroon en dachten zonder moeite dat Duitsland mocht veroveren.
De lokale verenigingen waren voornamelijk kameraadsschapsclubs met militaristische structuur. Verjaardag keizer Wilhelm II (27 jan.) parade. Zomers schuttersfeest met prijsschieten. En present bij herdenkingen.
Wel iedere oud-militair deed mee.
Maar de nederlaag van 1918 gaf vele clubs een onzeker gevoel en ontnuchtering. Ergens werd al gesproken over liquidatie van de vereniging... De verenigingsactiviteit kwam tot stilstand. Toch in 1920 na veel publiciteit kreeg men weer vele leden en in 1927 een paar honderd.
In 1928 in voornoemd grensgebied bijna 15 clubs.
Doel organisatie feesten, herdenkingen, “sterftegeld” voor erfgenamen leden en oprichting van monumenten. Politiek conservatief-nationaal en veelal antidemocratisch. Men verheerlijkte de heldendood op het slagveld.
Maar de tekst op het Velense monument was terughoudender: “Zijne zonen gestorven, dat wij niet vergeten, daarom een monument”.
Grootse onthulling. (Ook Hoogmis!) En dus de oud-minister-generaal. Vele aanwezigen, van schoolklassen (jeugd voorbeeld geven!) tot eregasten uit het leger. Rijkspresident Von Hindenburg stuurde een felicitatietelegram.
Pers:  Monument voor de dode kameraden.
Schooljeugd moet het roemrijke verleden voelen. Man zijn, deugden en plichtsvervulling.
Leger niet weinig in opspraak, vooral buitenland. Maar wij koesteren bewondering. De hele wereld was onze vijand. De prestatie was enorm. Herinnering houden. Glans, grootte en sterkte.
Maar nu is het land in ongeluk en armoe.
Positief blijven. Perspectief krijgen.
Het Duitslandlied gezongen uit volle borst.
Nu de analyse van zo een redevoering die de “Dolkstootlegende” met andere woorden bevat. Het is een typische manier van denken.
Oorsprong ultra-conservatieve kringen, die altijd anti-Weimar zijn.

1. Bewust niet over gesproken dat de 1e WO gevoerd werd met de economisch-technische bronnen van een geïndustrialiseerde staat, 8½ mio doden totaal, waarvan 2 mio Duitsers.
Het Duitse leger is helemaal niet overwonnen.
Vandaar dat het leger (nog) zo geprezen kan worden en de militaire opvoeding aangemoedigd.
Maar waarom verloor Duitsland dan de Ie WO?
Men zegt: De inwendige vijand IN Duitsland, dat zijn zij die om vrede schreeuwen, stakers in fabrieken, muitende matrozen.
Maar wij lezen dit “tussen de regels”.

2. Tevens wordt de verantwoordelijkheid van de voormalige generaals Hindenburg en Ludendorff prachtig verdoezeld. De verantwoording is meer te zoeken bij de overspannen oorlogsindustrie voor een leger dat veel te veel wilde tegen een te sterke alliantie (E, VS en F).
Duitsland nu tweederangsstaat geworden, maar dit zegt men niet. Men maakte de Weimarrepubliek verantwoordelijk voor het aanvaarden van het “Versailler-schandaalverdrag” En de harde bepalingen hierin had Duitsland te danken aan zijn harde oorlogspolitiek...
De conservatieven vonden zich “het eigenlijke Duitsland”, konden de naoorlogse situatie niet verteren en scholden altijd op de democratie als een soort revolutie en opgelegdgeworden-zijn door de overwinnaars.

Dus vroeger was het best, de oorlog was groots en nu is er een slappe parlementaire democratie.
Maar het keizerrijk komt niet meer terug, dan maar liever een autoritaire maatschappij!
Ook al zegt men dit niet zo…, het is toch “te voelen te zijn bedoeld”: men spreekt over de betere dagen van voorheen. En dat is niet economisch bedoeld maar politiek.

Men koos Hindenburg als de grote figuur voor het Vaderland, een soort “vervangende keizer”.
Maar in werkelijkheid was Hindenburg alhoewel president in Weimar walgelijk tegen een republiek (en dus royalist).
De meeste tijdgenoten toentertijd hadden nog niet zo een kijk op de politiek. Men richtte zich op de bewoordingen van de voornamen.
Men geloofde dus in de groot(s)heid van het Duitse verleden en men hoopte op een betere toekomst.
Tot zover de redevoering + commentaar van de vroegere minister van oorlog.

Versailles (Verdrag van) schoof Duitsland de schuld uitbreken 1e WO in de schoenen. Men vervloekte dit als de “oorlogsschuldleugen” Zo Duitsland gepest.
Oud-soldaten gaan demonstreren. In feite is hier al de reclame van de rechts-radikalen.
Die 1931/32 sterk bijval zullen krijgen. Iedere Duitser is nu herstelbetalingsslaaf, zegt men 4/1931. Land (=Rijnland) en kolonie (=Zuidwest Afrika) afgepakt.
De NSDAP v.a. 2/1932 openlijk hier werkzaam.

De dolkstootlegende is ontegenzeggelijk een pracht wegbereider voor de NSDAP. Zo in één klap hekel aan parlementarisme (Duitsland) en herstel van het oude. Alle ellende gevolg door het Verdrag van Versailles (“dictaat” genoemd).

1935: Eer aan zelfde monument met vele NSDAP-ers…

AMSTERDAM, december 1998


Bron: Unsere Heimat des Kreises Borken (1989) p257-263

Het succes van de PVV op woensdag 9 juni 2010 komt niet uit de lucht vallen. Het ideeëngoed werd al jaren voorbereid door vele clubjes en verenigingen

Het succes van de PVV op woensdag 9 juni 2010 komt niet uit de lucht vallen. Het ideeëngoed werd al jaren voorbereid door vele clubjes en verenigingen.

Was in de zestiger v.e. Ridder van Rappard al een toonbeeld van conservatisme, de behoefte aan een Conservatieve Club bestaat sedertdien.

H.J.W. Wijsman uit Laren wil in 1994 een Conservatieve Vereniging oprichten door de gevestigde partijen steeds maar weer te wijzen op hun praktischerwijze afglijden naar links. Aanspreekbaar is men daar nauwelijks aangezien men het eigen belang voor ogen houdt.

Enige punten van een program:

- Belastingverlaging
- Grondwettelijk gelijkheidsbeginsel verwijderen
- Immigratiestop
- Belastingbetalers uitsluitend kiesrecht
- Vaderlandse waarden verdedigen
- Progressiviteit is een vals voorwendsel


Wijsman beseft dat de de situatie nu een onontwarbaar stelsel van bestaande wetten en verdragen is. Dit vergt nadere studie als de Vereniging eenmaal functioneert. Doch ziet hij maar weinig respons en adviseert te rade te gaan bij Sta Vast van de OSL-Stichtingen.


Meer landelijke bekendheid kreeg in 1994 De Stichting De Club van Tien Miljoen van Paul Gerbrands te Valkenswaard. Met 450 inwoners/km2 is Nederland overbevolkt. Een bewustwording van meer mens met minder mensen staat voor ogen.

De Club schrijft een uitvoerig program.

- Geboorteplanning en emigratiestop
- Per provincie een compact natuurgebied als de Hoge Veluwe
- Verstedelijking dorpen terugdringen
- Steden laten krimpen tot leefbare en te beheersen gebieden
- Massaliteit verkeer verminderen
- Overbevolking ook in het Buitenland onder de aandacht brengen

en veel meer.

Individueel gerichte strategie is

- De motivering tot kinderen krijgen
- Gezinsplanning
- Anticonceptiva zeker voor mannen



De Stichting bestaat nog steeds doch heb ik in de loop der jaren misprijzende kritiek gezien. Ze hebben daar volgehouden.

Carl Schmitt als geniaal Rechtsgeleerde moest Neurenberg wel ontsnappen

Carl Schmitt is een geniaal denker in de rechtsgeleerdheid, wat wel heel wat meer voorstelt dan rechtsregeltjes, artikeltjes en paragraafjes. Achter alle maatschappelijke activiteit moet een degelijke visie staan en die heeft hij.

Schmitt is door Kempner in Neurenberg ondervraagd geworden inzake zijn politieke activiteit. Echter de drie aanklachten zoals die voor de nazi-kopstukken, aanvalsoorlog beramen, oorlogsmisdaden begaan en misdaden tegen de menselijkheid sluyt als een tanghe op een vercken, de man is zuiver wetenschapper!

Op verzoek van Kempner heeft Schmitt (dan maar) enige rapporten vervaardigd over de rechtspositie van nazi-functionarissen in het IIIe Rijk.
Doch zit hier niet meer meer achter?

Wat zou er gebeurd zijn als Schmitt werkelijk sur la selette was gekomen? Had een geniaal denker als hij niet met gemak de rechtsgrondslag van de hele procesvoering in Neurenberg kunnen betwisten zo niet ontkennen? Daarom zaten de geallieerde organisatoren van onderhavig proces allerminst verlegen. En zijn straf kreeg hij heus nog wel, wat in heel andere gevallen (bijv. zwijgende literatoren in de Duitse tijd) met een schitterende Duitse formulering innere Emigration wordt genoemd.

Islamitische Slavenhandel in 13 Eeuwen

Tidiane N'Diaye: Der verschleierte Völkermord -
Die Geschichte des muslimischen Sklavenhandels.

Het Duitstalige boek is een vertaling van Traite négrière arabo-musulmane - Le génocide voilé - Uitgeverij Gallimard en kreeg de Prix Renaudot Essai in 2008.

Deze Senegalese schrijver heeft kennis van de Arabisch-Islamitische slavenhandel vanaf de 7e eeuw, o.a. de Nubische bevolking als slachtoffer. Dit volk was vanaf 652 onderdanig en verplicht elk jaar 360 mannen en vrouwen ter beschikking te stellen voor dwangarbeid in Islam-gebieden.

Castratie en harem waren doodnormaal.

Hierna wordt de handel in Noord-Afrikaanse zwarten door het gehele Oosters-Islamitische continent bedreven.
De schrijver wist bronnen aan te boren wat je wetenschappelijke arbeid kan noemen doch is hij niet wars van het opnemen van opvattingen en verhalen van wijze mannen die toch een (zoals Joden zouden zeggen) mondelinge erfenis of traditie vertegenwoordigen.
Dan belandden wij in cijfers van 7 miljoen slaven door de gezamenlijke Islamieten in 13 eeuwen waarnaast de tien miljoen door de Westerse handelaren in vier eeuwen.

Deutschandfunk 29 III 2010 19:15-20:00

Interview (in Franse taal)

Reformschule [Odenwaldschule] thans in discrediet wegens misbruik had Daniel Cohn-Bendit als leerling

De Reformschule [Odenwaldschule] in Ober-Hambach bij Heppenheim geïsoleerd midden in de dichte bossen van het Naturpark staat in de belangstelling van gepleegd seksueel misbruik door drie leraren met leerlingen. Het betreft de periode 1970-1985 en traumatische oud-leerlingen durven eerst nu ermee naar buiten te komen. Hoe ongelukkig dat in april 2010 de school het 100-jarig bestaan viert! Dit is natuurlijk in de voor-publiciteit waarop menigeen met schok herinnerd wordt aan vroegere gebeurtenissen, deze gaat herbeleven en zich afvraagt of hij überhaupt wel naar de reünie zal gaan...


Ik hoorde over de Duitse radio van de bijzondere pedagogiek, een internationaal geprezen eigenschap van de school, waarin een leraar acht pupillen onder zich heeft als een familie. Wat is zulk woord thans beladen! Familie betekent dag en... nacht en daar heb je het al!


Het jaar 1965 te dier schole waarin kraaihaan Daniel Cohn-Bendit eindexamen deed valt dus buiten voornoemde tijdsafbakening, wellicht is zij willekeurig daar het tijdvak van misbruik in de roomskaholieke kerk veelal vanaf 1945 wordt genomen. Dan zou Cohn-Bendit vrij van smet zijn. In elk geval heeft hij de leraren gekend wier gedrag thans in discrediet geraakt is. Het allervreemdst is echter dat Cohn-Bendit zelve in 2001 door de pedospeurder Klaus Kinkel een beschuldiging heeft moeten incasseren met kleuters gekke dingen te hebben gedaan hetgeen hij heeft ontkend een pedo te zijn maar wel beschreven heeft in zijn boek.


Nu ga je toch fronzen of hij toch ook niet een bizar verleden heeft en indien zo, hij zich nog als zielig slachtoffer kan opwerpen en na de vroeger verkregen Wiedergutmachung nog extra geld kan krijgen ook

De Valse Voorstelling Multatuli als Vrijheidsactivist of zelfs als Multicultureel Voorvechter te promulgeren

Wij lazen op school de Max Havelaar, ik zelfs met mijn leergierigheid tweemaal, vanwege de litteraire waarde.

Schrijven kan die man beslist, ik bezit de Garmond Editie van 1910, echter is veel van de teksten polemiek welke slechts verstaan kan worden na grondige kennis van de 19e eeuwse litteraire constellatie. Deze eeuw echter, na 1918 ouderwets geworden, zonder dat wij 'n laudator temporis acti willen zijn is nog in leven gehouden door Marita Mathijsen voor wie wij hoog respect koesteren dat zij in haar hoogleraarschap heur activiteit par excellence heeft toegespitst op de grote geestesproducten die deze ook door mij bewonderde eeuw heeft voortgebracht.

Moet de Havelaar daar ook onder vallen?

Ja, als het de literaire waarde betreft, ik heb de bijdrage van prof. Dr. J.C. Brandt Corstius (vader van ...) uit 1962 gelezen waarin een grondige analyse van de Havelaar doch als Eduard Douwes Dekker als een of andere activist wordt gepresenteerd, dan nee, zou dit in strijd met de waarheid zijn!

De voornaamste persoonlijke activiteit van de auteur, zelf aristocraat, is trouwens het vergaren van geldelijke middelen voor de instandhouding van zijn status waarmee hij wel balanceerde op de rand van het wettelijk toelaatbare, ik zeg dat hij aan een zowat colporterende wijze aan afpersing deed. Dit boek heeft hij geschreven uit frustratie geen maatschappelijke carrière hem vergund te zien geworden, hij was gewoon incompetent als bestuurder in de Oost als onvermogend fatsoenlijk beheerder te zijn van zijn eigen financiën.

Hoe heeft dit kunnen gebeuren?

Naar mijn idee, waarbij ik indertijd wat mening gekregen heb van wijlen Dr. Hans Reeser, verbonden aan de UB, is de stoot gegeven door de gewiekste uitgever G.A. van Oorschot. Deze colporteerde ook om bijdragen te laten verrichten voor de vervaardiging en oprichting van een beeld ter ere van Multatuli. Toen al werd de schrijver gebracht als een rebels genie, als 'n Marx of 'n Lenin die zowat de wereld, ons land veranderd heeft...

Gewoon een commercieel praatje dat het in de toen nog linkse politieke sfeer best goed deed. Ik beken een bijdrage aan de kosten voor het beeld te hebben verricht en nadien Van Oorschot nog om een betalingsbevestiging te hebben gevraagd. De man schreef mij echt terug, waarvoor ik hem nog altijd dankbaar ben. Maar dat geld is een blijk van bewondering voor niemand minder dan de schrijver.

In 1987 onthulde niemand minder dan koningin Beatrix...

het verse standbeeld van een grote melancholische kop op een klein lichaam. Je moet er maar van houden, de tijd van de ruiterstandbeelden is allang voorbij. Maar waarom een oranjetelg terwijl Multatuli Bea's overgrootvader koning Willem III zowat terroristisch heeft afgeslacht? Een woordvoerder van het Multatuligenootschap uitte tegenover mij indertijd zijn nijd om dit gebeuren temeer daar er geen enkele linkse rakker laat staan ene originele Javaan bij de gebeurtenis is uitgenodigd geworden! Hiermee is duidelijk dat Multatuli toch behoort tot het establishment van de litteraire republiek en toch geen activist is een aanslag te willen plegen op de Nederlandse Staat!

En dan de tentoonstelling in de Bijzondere Collecties aan de Turfmarkt te Amsterdam.

Ik ben niet gegaan want er zit mij iets dwars. Mathijsen gaf er ook een lezing om na haar het woord te geven, hoe is het in godsnaam mogelijk (o nee, met zo een frase moet je bij Multatuli niet aankomen) aan ... Job Cohen! Even stilte...

Dit moet voordien gebeurd zijn: onder een etentje van Mathijsen, haar vriend Cohens broer en Job zelve kwam de komende opening ter sprake hetgeen haar bracht op de idee Job maar eens een passage voor te laten lezen uit de Havelaar! "Doe het toch", drong zij aan, "Je hebt zo een sonore stem en zo een goed voorkomen." Wat een kunst zeg, zo wordt het boek toch weer in een linkse, wellicht multiculturele hoek geduwd. Dit had nooit gemogen.

Dit is afschuwelijk.

Dit is geschiedvervalsing!



Want:



Uit de televisie-uitzending van 9 oktober 1973: Multatuli is nooit partijganger geweest. "De mensen hadden zich bij mij moeten aansluiten!"

Joden die Joden verraadden

Sytze van der Zee is journalist maar geen historicus. Dat heeft tot gevolg dat de man geneigd is tot detaillering terwijl de historicus liever abstraheert en grote lijnen ontwikkelt.


Hij was te gast in Kunststof op 25 januari 2010. [Herbeluisteren middels deze hyperlink]

Maar juist de kleine zaken kunnen machtig interessant zijn. Wij kenden al lang (alhoewel ik haar portret nimmer gezien heb) de Joodse verraaister Ans van Dijk die gefusilleerd werd in 1948 en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het adres Prinsengracht 263 heeft doorgegeven. Dat er hele Joodse families aan het verraaien geslagen zijn geweest was mij echter onbekend.

Niet onverklaarbaar. Het zijn de gangmakers van de na-oorlogse propaganda voor het Joodse Belang, te weten Lou de Jong, Presser, Belinfante en Sijes die weliswaar op de hoogte zijnd van het Joodse verraad dit toch lekker op de achtergrond hebben gehouden en publicatie hebben vermeden.

Maar wel over Joden, Joden en nog eens Joden die ten onder gegaan zijn, tot in het oneindige.

Daarenboven steunde Presser ook nog de pseudologia fantastica Jood Weinreb, aan wie de naïeve jodenmeid Renate Rubinstein hysterischerwijze support verleende. Eerst De Jong zal de zaak Weinreb moeten openen niet eerder dan dat hij daartoe werd gedwongen.

En denk aan De Jongs voortdurende aandacht voor de slachtoffers, uiteraard Joden, in zijn De Bezetting uit de 60er, serie door de VPRO Geschiedenis ter herkenning geheel ter beschikking gesteld.

Vergeet niet Belinfantes uitlating "het is niet te vergelijken met de Duitse kampen" naar aanleiding van het verschijnen van Kamptoestanden door H.W. Van der Vaart Smit. Over de kampen schrijft Belinfante zelf ook in zijn Geschiedenis der bijzondere Rechtspleging met op p225 het sappige verhaal dat een vrouw zich een chef bewaker aanbiedt in de hoop op vergroting van de overlevingskans van haar man, vriend of broeder.

En weet ik niet van Sijes dat hij in een gevoerde correspondentie met Teunis Schaap de ontkenning van het grote aantal Joodse slachtoffers "een in strijd zijn met de levenservaring" achtte.

Voegen wij toe de naam van een moderne historicus Barnouw die de dramatisch sentimentele titel bedacht "Wie verraadde Anne Frank?", wat in werkelijkheid niet meer is dan een tip door een hem vertrouwd (V) persoon aan de SD over een mogelijke verblijfplaats van Joodse Onderduiker(s).

Zo hebben wij enigermate de Joodse kliek gedetermineerd die tientallen jaren de publicitaire dienst uitmaakt in naoorlogs Holland en die slaafs gevolgd wordt door de landelijke pers.

Een periode van 65 jaar is nodig een gunstig tijdstip te vinden tot publicatie van een controversieel geschrift Vogelvrij. Het is geschreven met een totaalvisie dat het kwaad in de wereld altijd bestaan heeft en nog zal blijven voortwoekeren. Maar ik zelf denk wat simpeler: wie voortdurend zag dat Joodse families werden weggehaald, komt toch op de idee je eigen belang liever veilig te stellen, kortom liever zij (weggehaald) dan wij. Presser schrijft al over vele kunstjes uitgehaald om aan de wegvoering te ontkomen, althans te laten uitstellen, en daartoe is zo we nu weten verraaien een der prachtige mogelijkheden.

Tenslotte denk ik dat de instelling ten aanzien van je gedrag al vroeg bepaald is. Lang voor het uitbreken van de oorlog liepen er in Triëst Joodse koters in keurig nazipakje die de nu komisch ervaren in Jiddisch uitgesproken Hitlergroet brachten. "Je moet ze keurig opvoeden", was het motief der ouders. Zo sprak Claudio Magris in zijn Dankesrede na de Uitreiking van de Friedenspreis te Frankfurt op 18 oktober 2009.

Patres Polincone Pantheo - Erelijst der Polinconen

De Vaders die het Forum Polinco (opgericht begin 2000) gedragen hebben van 2004 t/m april 2007, bijeengebracht in een Polincoons Pantheon.



Het Eerbetoon voor hun prachtige Arbeid de Vrijheid van Meningsuiting te hebben beoefend en genoten.



Die weten dat de Waarheid bestaat ook al is zij nog zo verscholen.

Hopen op een Wende met Verlichting alwaar de zon glanst in volle vreugde en het leven goed is.
Waar nieuw leven kan komen met een voortreffelijke opvoeding en een zorgeloze toekomst.








Ze zijn:



1vanVelen

Aart Tuynman

Admina

Aereal

Aikom

Aistulf

alessandra

Anti... hater

aoibhgrein

Aryanpr...

Bas328 (ACP)

br3ama

Brama

brietveld

Cicero

CONSTANTINUS

Craig Montgomery

Cypres

De Groene Nationalist

De-botte-bijl

Dewi

di Canio

Diemen

Dove, the

Enigma

Euro

EVE

F101

Fiuv

fred

g.kopper

Gandalf

Gentle Giant

Goyim

Graver

Hendrikus

Hrafnar

Iemand

Ivo

Jaap

Jack

Jansen

Jarl

Jefra

jelderkamp

Jennifer C. Logan

Jeroen020

John Doe

John Nederland

Johnny Wishbone

Jonge Vlamingen

Joshadam

Junior

Jupike

JVH

Kaboem

krasopop

Laksmi

Leocardia +

Leprechaun

Levenschlang Bla...

Lionheart

maria

Markies van Carrabas

MasterBlaster

Mierenneuker

Mitgard

nixtheman

old-man

Plantijn

Rauschning

Resident

Ridder van Cicero, de

Robrecht

Sammael

Sanduvel

S...heiligman

Snaak

Spoq

Steffie

SultanHalim

surodje

thurisaz

Titi

Torch +

Troapler

Vasp, Kees

Vincent van Gogh

Visboer

volisvol

Voltaire

WFHermans

Willem Kolleeder

Wodan

Yggdrasil

Zappendusta

Arrest Gerechtshof te Amsterdam van 23 november 2009 inzake de bijdragen van de poster Joshadam in Polinco

Na op 2 juni 2008 door de Rechtbank voor Europees recht te Amsterdam bij vonnis te zijn vrijgesproken (foutievelijk hierna vermeld als "Politierechter") heeft het Hof te Amsterdam arrest gewezen en de voormalige poster Joshadam van Polinco op 23 november 2009 schuldig verklaard voor alle vier tenlasteleggingen. Hem wordt echter geen directe straf opgelegd.


We leren dat het forum Polinco wel openbaar is maar dat er geen publiekelijk debat plaatsvindt waarvoor naar artikel 10 lid 2 van EHRM dan geen freedom of speech geldt.

Met andere woorden: Je Mag Niets Zeg-Gen!



Arrest Gerechtshof te Amsterdam van 23 november 2009 inzake de bijdragen van de poster Joshadam in Polinco



Enige korte aantekeningen tijdens de uitspraak, weliswaar wat onzorgvuldig doch wel enen eersten indruk:



De vier aanklachten inzake belediging te weten van homoseksuelen, allochtone vrouwen, negers en Joden zijn alle bewezen. Verweer verworpen.
De advocaat-generaal stelt belediging art. 137c WvS, opzet openbaarheid, onnodig grievend, geen maatschappelijk doel dienend.
De verdediging voert aan de niet-openbaarheid van het forum en de political speech ingevolge de jurisprudentie van art 10 2e lid EVRM.
Het Hof stelt dat bij de overigens niet zo beledigend uitziende tekstuele aanklachten de context in Polinco dient te worden betrokken waarin de uitlatingen zijn verricht. Deze is dan voor alle teksten beledigend. Het Hof geeft voorbeelden van de aanklachten 1, 2, 3 en 4.
Ook collectief beledigen treft allen, de waardigheid van de groep is miskend.
De verdachte stelt een eigen forumjargon te hebben benut, ludiek, daar ter plaatse alleen, indruk maken op gelijkgestemden van medeposters.
Het Hof: maar dat dit nu echt geen maatschappelijk debat voorstelt! Alle uitlatingen onnodig grievend. De political speech niet aannemelijk, eerder privé-uitlatingen!
Het Hof grijpt terug op zijn arrest van 20 juni 2008 1) waarin gesteld dat het medium Internet een groot bereik heeft, geen wachtwoord maar aanklikken voldoende is dus toegang vrij. De verdachte heeft zelf geschreven dat het Internet (super-)openbaar is!

Bewezen viermaal belediging WvS 137c.
Strafbaarheid aangetoond.
Maatschappelijk debat is niet beoogd.
Uitlatingen vier jaren geleden verricht.
Arrest: Geheel voorwaardelijke straf.
Apple-computer, externe HD’s en voedingen verbeurd verklaard.

Amsterdam, 23 november 2009





1) LJN: BD7024, Arrest Gerechtshof Amsterdam 23-002759-06 Ertan Kilic:


Door gebruik te maken van het internet heeft verdachte welbewust gekozen voor een medium met een groot potentieel publieksbereik en kon via zijn website ook daadwerkelijk een groot publiek worden bereikt. Daaraan doet niet af dat internetgebruikers de website van verdachte moesten aanklikken en aldus “niet ongevraagd” zoals bij het medium radio of televisie, met verdachte’s opinies in aanraking kwamen. Niet gebleken is dat de website bijvoorbeeld met een wachtwoord was beschermd. Het is een feit van algemene bekendheid dat het gebruik van internet een enorme vlucht heeft genomen en het hof ziet geen reden voor wat het publieksbereik betreft een onderscheid te maken tussen radio en televisie enerzijds en internet anderzijds.

Al vroeg was ik op de 9e november 2009 aanwezig want ik houd niet van haasten. Ik had mij goed voorbereid met correcte kleding en perfecte verzorging want voor een zeer belangrijke gebeurtenis moet ik goed ik mijn vel zitten. Normaliter ben ik een onzeker mens doch kan ik vooraf veel van mijn ongerief wegnemen.


Het verhoor van mij heeft wel 90 minuten geduurd, in snelheid en omvang. De raadsvrouwen waren zelf ook goed voorbereid en wilden minutieus van mijn werken op en het functioneren van het voormalige forum Polinco weten. Ik kan dus spreken van een kruisverhoor!


De zaak waarom het draait is eerstens de al of niet openbaarheid van het forum alsmede de vrijheid van meningsuiting waarbij toegegeven dat niet alle bijdragen even fraai zijn.


Vervolgens werd door de advocaat-generaal een beschouwing gegeven van haar inzichten in deze materie, nationaal en internationaal recht en jurisprudentie waarbij zij het vonnis van 2 juni 2008 van de Rechtbank voor Europees recht te Amsterdam bestreed. Ondertussen is dit vonnis al geciteerd geworden in de rechtszaak tegen Stormfront als ook is het opgenomen in een dik studieboek over uitingsdelicten! De oudste rechter was zo verbluffend kien dat zij een onjuistheid in de acten vond, zij mij naar de rechterstoel riep om nadere uitleg te geven. Dit heeft om de drommel wel te maken met het amateuristische MDI dat de zaak heeft aangebracht bij de OvJ waardoor mensen nodeloos in diskrediet worden gebracht!


De verdediging duurde niet minder lang en bevatte ook elementen die ikzelf in de loop der tijd zelf vergaard heb.


Na afloop was ik voldaan. Ik zie de uitspraak op maandag 23 november met belangstelling tegemoet. Zeker weet ik dat juristen in Nederland gespecialiseerd in Internet vol verlangen uitzien naar dit belangrijke arrest!


Ik trakteerde mij op een overheerlijk broodje en dronk een pils in mijn stamcafé. Thuis moest ik rusten en daags erna heb ik zelfs slapenderwijs doorgebracht!

Geert Wilders, geboren op 6 september 1963 te Venlo, Joods en halfbloed? Nee toch.

Het is een vaste gewoonte dat mensen van wat voor Joodse afkomst dan ook aangetrokken worden tot de religieuze club. Dit geeft deze club aanzien, vergroot het ledental en biedt een mogelijkheid voor vers huwelijksvlees. Een genealogisch onderzoek (kwartierstaat) biedt uitkomst.


De Geerts uit Nederlands Indië afkomstige grootmoeder moederszijde heet Johanna Magdalena Meijer (1902-1982), wier vader Levinus François Meijer en moeder Johanna Maria Canter Visscher zijn. Tot nu toe allen met christelijke voornamen.



De ouders van de laatstgenoemde vrouw zijn Albert Johannes Canter Visscher en Elisabeth Bachet maar helaas worden de ouders van Levinus François niet vermeld.



Alhoewel het een prestatie is zovele gegevens te achterhalen is het niemand te verwijten dat niet alles boven water kan komen. We bevinden ons immers in de verre Oost.



Voor mij is duidelijk dat Geert blanke en christelijke voorouders heeft.

God tegen God - Nemo contra Deum nisi deus ipse

Als de mens het zijn geschonkene (een baby) bewondert, dankt hij God. Maar de goddelijke gave kan corrumperen of zelfs geschonden worden, hetgeen wij misbruik noemen. Denk aan ziekte of de dood, zelfs moord. Is in het laatste geval tegen God gehandeld? De 19e eeuwse moraaltheoloog zegt van wel en nog sterker, hij verwijt u ingefluisterd te zijn door de antikracht de duivel, ook wel diabolicus genoemd omdat hiermede de moedwillige splitsing met God klaar wordt verbeeld.


Doch zien wij in de natuur niet overal de tegenstellingen leven en dood? Zie de planten, van het zaad opgroeiend en in de regen vergaand, aanschouw de dieren, liefdevol grootgebracht en ten prooi vallend aan predators. Zouden wij de dood nu als een antikracht moeten zien die tegen God gericht is?

Dit kan niet, de theologie brengt ons op een dwaalspoor. Dood en leven, beide levensprocessen zijn God, zelfs de meest onvoorstelbare misdaad is God! Dit hoor je niet veel, zeker niet na de door de westerse democratie opgefokte Auschwitz-herdenking, laat staan tijdens het Hiroshima/Nagasaki ritueel.



Hier is de opvatting van Goethe die jaren hierover heeft gefilosofeerd. Wat er op aarde ook geschiedt, het is God, of het naar de huidige of tijdelijke opvatting door ons nu wordt goed- of afgekeurd. Zelfs de duivel is God (wat hij niet zegt) want deze is door God geschapen en doen gevallen. Het door het handelen des mensen tegen God zijn, zoals bij de Paapsen zo graag geformuleerd wordt als een schending van de Natuurwet, is een abuis. Zo doen dezen bijv. nog altijd met abortus provocatus.



Maar wat is dan wel tegen God? Welnu, tegen God kan alleen God zelve zijn, bondigst God tegen God, immers al wat beneê hem afspeelt is des mensen wil en werk. Niet zo als bij de oude Grieken die dachten dat alle gebeuren beneê door de Goden boven wordt voorgekookt, neen, de vrije wil des mensen maakt het leven met al zijn woelingen. Alleen God heeft de goddelijke kracht zich zelf tegen te streven doch dit is voor ons nietige mensen onvoorstelbaar.



Goethe verwoordde dit principe, na enkele pogingen ontwikkeld en met correspondentie als ruggespraak dienend, tot een fraaie Latijnse sententie: Nemo contra Deum nisi Deus ipse. Zij wordt door Humanisten gekoesterd.

Arrest (pars) ECHR d.d. 16 VII 2009 AFFAIRE FÉRET c. BELGIQUE met korte vertalingen in het Nederlands

Arrest (pars) ECHR d.d. 16 VII 2009 AFFAIRE FÉRET c. BELGIQUE
met korte vertalingen in het Nederlands

Arrest ECHR d.d. 16 VII 2009 AFFAIRE FÉRET c. BELGIQUE
(Hyperlink)


Aanklacht:

8. Un tract intitulé « Mêlez-vous de ce qui vous regarde ! » [Doe mee wat je zaak is] fit l'objet de plusieurs plaintes pénales déposées par des citoyens auprès de la police d'Aywaille, de Malmédy et de Liège. Ce tract prônait notamment de rétablir la priorité d'emploi pour les belges et les européens [Belgen voorrang bij werk], rapatrier les immigrés [terug naar land van oorsprong], appliquer le principe de la préférence nationale et européenne [ons belang op de voorgrond stellen], convertir les foyers de réfugiés politiques en foyers pour les belges sans-abris [opvangplaatsen voor vluchtelingen ombouwen voor daklozen], créer des caisses de sécurité sociale séparées pour les immigrés [sociale voorzieningen apart houden], interrompre la politique de la pseudo-intégration [stoppen met die zogenaamde integratiepolitiek] et arrêter les pompes aspirantes [zuigwerking stoppen]« sécurité sociale pour tous ».

9. Un autre tract intitulé « Programme du Front National » fit également l'objet d'une plainte adressée au procureur du Roi par le Centre pour l'égalité des chances et la lutte contre le racisme (« le Centre »;-) . Le programme prônait le rapatriement des immigrés [terug met de immigranten] et disait vouloir « s'opposer à l'islamisation de la Belgique [tegen islamisering van de maatschappij] », « interrompre la politique de pseudo-intégration », « renvoyer les chômeurs extra-européens [werkloze immigranten terugsturen]», « réserver aux Belges et aux Européens la priorité de l'aide sociale [Belgen voorrang bij sociale voorzieningen]», « cesser d'engraisser les associations socio-culturelles d'aide à l'intégration des immigrés [integratiesubsidies stopzetten]», « réserver le droit d'asile [asielrecht beperken...] (..) aux personnes d'origine européenne réellement poursuivies pour raisons politiques [voor Europeanen]» et « comprendre l'expulsion des immigrés en situation irrégulière comme une simple application de la loi [eenvoudige wetswijziging]». De plus, le programme prônait de réglementer plus sévèrement l'accession à la propriété des biens immobiliers en Belgique [vastgoed beschermen tegen overname], empêcher l'implantation durable de familles extra-européennes [gezinshereniging beletten] et la constitution de ghettos ethniques sur le territoire [immigrantenwijken stichten] et « sauver notre peuple du risque que constitue l'Islam conquérant [bescherming tegen gewelddadige Islam]».

10. Le 29 juin 2000, le Centre déposa une plainte contre le requérant, en sa qualité d'éditeur responsable d'un tract intitulé « Rue des Palmiers : un centre pour réfugiés empoisonne la vie des habitants ». Ce tract se lisait ainsi :

« Après Rendeux, Rixensart, voici Woluwe-Saint-Pierre concernée par la problématique des centres pour réfugiés [wat een probleemwijk].

La rue des Palmiers subit, depuis plusieurs mois, la présence d'un tel centre, qui engendre pour les habitants de nombreuses nuisances : dégradations des biens, bruit, déchets, altercations parfois violentes [verval onroerend goed, lawaai, waardedaling, straatgeweld].

La police du bourgmestre PRL est impuissante à rétablir une sécurité gravement compromise par l'arrivée régulière de nouveaux réfugiés [politie kan dit alles niet aan], et la majorité gouvernementale PS–SP–PRL–FDF–MCC–RTL-TVI–VLD–ECOLO–AGALEV abandonne lâchement la commune à son triste sort [stadsbestuur laat alles versloffen].

Pendant ce temps-là, ECOLO s'indigne du renvoi au pays de Tziganes en séjour illégal [illegale zigeuners uitzetten] et des parlementaires PS, PSC, PRL, FDF, MCC, ECOLO et AGALEV jugent bon de s'offrir un voyage en Slovaquie pour s'assurer du confort desdits Tziganes [kijken daar hoe ze worden opgevangen]. Leur sort les inquiète visiblement beaucoup plus que celui de leurs compatriotes [hun lot wordt meer behartigd dan dat van onze mensen] ! »

11. Au cours des mois de mai et juin 2001, la distribution d'un nouveau tract intitulé « Laurette au Maroc, Papy en Belgique » fit l'objet de diverses plaintes déposées par des particuliers ainsi que par le Mouvement contre le racisme, l'antisémitisme et la xénophobie.

12. Ce tract présentait un dessin représentant L.O., à l'époque ministre de l'Emploi, du Travail et de l'Egalité des chances, distribuant des billets de banque au Maroc et en légende : « le PS fait la charité (...) avec votre argent [liefdadigheid door ons geld strooien] ». En vis-à-vis, un second dessin représentait un pensionné tenant deux billets et de la monnaie, sortant d'un bâtiment décrépit et portant la légende « Pensionnés : le gouvernement se fout de vous [de regering kakt op U]». Le verso du tract se lisait comme suit :

« Prisonniers de l'extrême gauche, les libéraux sont des menteurs !

L'extrême gauche–ECOLO–impose sa politique en matière d'immigration. De tous les pays du monde, c'est la Belgique qui accorde le plus facilement et le plus rapidement la naturalisation [in België het makkelijkst te naturaliseren].

Les sans papiers – illégaux, donc délinquants – sont régularisés massivement [massaal generaal pardon]. Contrairement à ce qu'avait prétendu le Ministre PRL de l'Intérieur, cela fait littéralement exploser le nombre de demandeurs d'asile – 42 000 rien que pour [alleen al in] l'année 2000.

De tous les députés francophones, seul Daniel Féret – FN – a voté contre !

Les socialistes sont des tricheurs [De socialisten zijn bedriegers].

[L.O.], Ministre socialiste de l'Emploi, et non de l'aide au tiers-monde, lors d'un voyage au Maroc, distribue, sans honte, notre argent là-bas, comme s'il ne suffisait pas que nos CPAS soient rendus exsangues par l'afflux de réfugiés politiques [wel geld naar de Derde Wereld terwijl wij leegbloeden].

Nos gouvernants sont des voleurs [Onze bestuurders zijn dieven].

(...) »

Daniel Féret wordt veroordeeld.

Merkwaardig dat in de Appendix rechters het met elkaar oneens zijn.

Associatief voorval in Asbeck [Polinco 23 VII 2002]

Associatief voorval in
Asbeck

of HOE MEN DEMOCRATIE IN ELKAAR TIMMERT

Als in het voor Duitsland zesde oorlogsjaar op 23 maart 1945 te 17:00 Britse (=Schotse) en Canadese troepen na ruim een maand hergroepering de Rijn tussen Rees en Wesel oversteken (Remhagen was al 7 maart) weten zij in zeven dagen het Westmünsterland volledig te bezetten langs het Duits bezet gebied van de Achterhoek om de grens heen. Onderhavig gebied is minder door gevechts- handelingen te velde dan door de laatste twaalf dagen uitgevoerde nachtelijke vlakte- en overdagelijkse precisiebombardementen hevig getroffen. De Duitse tegenstand bestond alleen nog uit de tactiek van “strijdend uitwijken”.
De regenachtige Pasen vindt plaats in bevrijd Westmünsterland onder barre levensomstandigheden maar met zonnestralen in spe.

Rustig maakt het (Brits) Militair Gezag, minder fanatiek in denazificatie dan de Amerikanen, een begin met de democratisering van een oud Duits bestuursapparaat volgens gealliëerd concept in Directives gericht op decentralisatie en ontwikkeling van plaatselijke verantwoordelijkheid. Bovendien worden besturen van Kreis, stad en dorp voorzien van benoemde burgerraden met adviserende stem in de oplossing der grote problemen.

Politiek debat is verboden; het herstel, de opbouw van de stad en de opvang van stromen oostvluchtelingen zijn dagelijkse cura.

De ontmanteling van d’aloude hiëarchische staatsstructuur van de totalitaire staatsvorm is niet meer dan logisch te beginnen. Eenmaal opgebouwd heb ik op landelijk niveau wel zigzag bestuurslijnen kunnen onderkennen.

Het Engelse verkiezingsmodel is coëcitief uitgangspunt. Scheiding van Legislatieve en Executieve is een ingrijpende gebeurtenis voor Duitsland na 1701 deze twee in de preußische staat in een hand te hebben gehad. De latere “tweesporengrondwet” bepaalt voor de bestuursschijven als Bezirk, Kreis en stad de wetgevende topfunctie in tegenstelling tot de uitvoerende Direktor onbezoldigd (ehrenamtlich).

De raad wordt hoofd der gemeente.

Na lange onderhandelingen ontstaat dan een gecompliceerd geknutseld mengsysteem van verkiezingen met een duidelijk meerderheidsbeginsel t.b.v. noodzakelijke stabiliteit in bestuur. Kieskringen zo klein mogelijk - ‘n personele unie (tussen gemeenten) wordt derhalve opgeheven - met afzonderlijke kandidaten volgens van onderaf een rouleringsreglement ondersteunen de democratische gedachte.

Dat deze vorm nog functioneert in de grote Duitse staat bewijst zijn kwaliteit, maar heeft toch niet de schijn meer van een Drieklassen- kiesrecht onder de preußische staat (1849) waarin het belang van de hoogste belastingbetaler de meeste mandaten kreeg toebedeeld tot behoud van heilig conservatisme.
En de Duitsers maar aan het vergaderen in de Burgerraden, beter gezegd per gemeente Commissies van Bijstand!

De NSDAP is natuurlijk verboden, maar membrum solum is niet persé belemmering voor verder persoonlijk functioneren. Blijkens de laatste verkiezing op 5 en 12 maart 1933 was zij in dit landelijk- roomskatholieke gebied aan haar maximum van een op vijf kiezers, partijlidmaatschap zelfs 1 op 10, waarboven de Zentrumpartei (RK) duidelijk overal de meerderheid bleef behouden door vermaarde “stemtrouw”, wat wij ook kennen van het protestantse volksdeel.

De Anticorruptiewet van 22 maart (om burgermeesters weg te pesten) en de Ermächtigungsgesetz (om elke onwelgevallige politicus te breken) de dag daaropvolgend gaven geen wijziging in deze historisch gegroeide politieke gezindheid, ondanks de (eigen) opheffing op 5 juli 1933 van het Zentrum, wat blijkt uit twee degelijke studies: “De NSDAP heeft dan wel de macht gegrepen maar tevens haar psychische grens bereikt in ons Westmünsterland”, einde citaat.

Dit nu wekt hooglijk verbazing bij de zojuist gearriveerde en ingetrokken commandant in het plaatsje Asbeck die door zijn opleiding natuurlijk niet het beeld heeft gekregen “dat elke Duitser een nazi is?” Geenszins, verzeker ik U! Wil men het nu echt zeker weten dan staat vast dat van de 10 procent NSDAP-stemmers maar 1 op 30 “wasecht” de nationaal-socialistische overtuiging wordt toegerekend.

Bekend is dat de meeste leidinggevende Zentrum figuren zich (noodgedwongen) aansloten bij de NSDAP en dat de Duitse bisschoppen voornoemde opheffing heel niet onwelgevallig was daar zij rekenden op een beter resultaat uit de onderhandelingen voor het Concordaat van Duitsland met de Heilige Stoel, wat gerealiseerd werd op 22 juli 1933.
Het is Goede Vrijdag 30 maart dat de Britse commandant eerst te Legden (het buurplaatsje waarmee Asbeck een personele unie onderhoudt) de gemeentesecretaris e.a. ontvangt. Doorgaans hebben de bezoekers eerst nederig meerdere loketten te passeren waarop stante pede is te blijven op de vloer van de overste. Maar het ijs is gelukkig ras gebroken bemerkt geworden zijnd te maken te hebben met beschaafde mensen.

Op Paaszaterdag worden alle bepalingen van de afgelopen 13 jaar buiten werking gesteld.

De officiële bestuursoverdracht hier te Legden door de gemeente- secretaris t.o.v. de overste vindt plaats zonder burgermeester; deze wordt niettemin provisorisch herbenoemd.

Als een 120-vragenlijst voor sociografische data is ingevuld begeven onze contrahenten zich per jeep naar Asbeck, alwaar met moeite een burgermeester door de officier kan worden aangewezen - toch nog een goede keuze naar zal later blijken. De verhoudingen tussen gemeenten en het MG zijn uitstekend geschapen en zullen gedurende de bezettings- tijd voor en na de Duitse onvoorwaardelijke (wat psychologisch “totaal onderworpen” impliceert!) capitulatie op 8 mei 1945 de stadjes van veel chicane bespaard hebben. Dat twee dorpsnazi’s te Asbeck geprotegeerd werden door de oude ambtenarij en de kerk alsmede niet aangegeven werden, kwam gelukkig niet ter kennis van de nieuwe overheid. Wel dat meubels werden ingezameld voor Joden.

Maar een hinderlijk probleem doemt op als de overste’s tolk hapert en van gebrekkig gedag blijk geeft. Onze secretaris nu verzoekt de officier de Herr Rektor van het plaatselijk gymnasium als eigen vertaler te mogen laten assisteren, welke bede wordt beloond met toestemming. Kort daarop komt welhaast door hogerhand bestierd een ongelofelijk voorval zich aandienen: de overste himself bekent reserveofficier te zijn en privé leraar geografie aan het gymnasium te Durham/E, het universiteitsplaatsje insgelijks waar onze Heer Rektor zelf(s) een jaar aan deze Uni heeft gestudeerd!

Dat hier een ware vriendschap tussen beide geestverwanten over de grenzen en geschiedenis heen ontluikt ondanks de gebodsbepaling in de gealliëerde Directive fraternization “met Duitse ambtsdragers en bevolking ten sterkste te ontmoedigen” moge klaar zijn en doen geloven dat deze amicaliteit het stadje Asbeck sub sole prosperitatem (welvaart onder zonnestralen) heeft bevorderd zeker tot ver na de eerste Vrije gemeenteraadsverkiezingen in de herfst van 1946!


Bronnen:
Borkener Jahrbücher Westmünsterland 1951-1999
(40 banden)
Potsdamer Abkommen 1-2 augustus 1945
Directive 17 oktober 1945 e.a., Gealliëerd Opperbevel
Internet>

IJSSALON als hemelse vreugde op aard' [Polinco 17 X 2001]

IJSSALON als hemelse vreugde
op aard'
Een andere kijk op de Februaristaking.

Ja, heerlijk, het ijsje was voor ons kinderen een paradijselijke zo niet hemelse vreugde... en wij waren gelukkig als nooit tevoren.
Wat een herinneringen!

Jamin (Anno 1870) was voor ons kinderen een absoluut begrip. Niet slechts de winkel, evenzeer de ijscokarren die meestal 's avonds door de straten kuierden en een ongelofelijke toeloop veroorzaakten.
Doemde in de vijftiger op als gevolg van de emigratiefaciliteit in de toenmalige EEG; familiebedrijfjes met harmonisch Italiaanse namen prijkten de gevel van een meestal schamel interieur.
Men zei wel dat ze waterijs verkochten, maar dat was onheus, de ijssmaken waren nog genotsvoller dan ooit en de nasmaak was niet meer zo kleverig als die van Jamin. Een innovatie kan je wel zeggen.
Martelli aan de 2e Van der Helststraat in Zuid was voor ons het toeloopadres.
Vrome katholieke mensen, eigenlijk allerminst doorgewinterde zakenlui, maar die wel drommels knap hun vak verstonden. In de herfst verliet de hele familie de zaak om in hun warme vaderland te overwinteren en de zaak werd gesloten of als Gamba in de Reguliersbreestraat (t.o. de voormalige Cineac) de winkelruimte te verhuren aan een Jodenman met kledij. Ik tel nog een tiental Italiaanse zaken, maar er zijn er meer geweest!

De IJskar
Als de bel op zondagavond na etenstijd werd aangeslagen met het oer-bekende kleppermotief, elektriseerden de kinderen in de huiskamer plotsklaps. Ze keken plein d'inquiétude naar hun ouders die een glimlachend maar begrijpend zwijgen vertoonden. Dan zagen de jonkies de kinderen van de buren naar buiten hollen richting ijscokar en konden hun nieuwsgierigheid niet bedwingen met sap in hun mondje die speelkameraadjes hun ijsje te zien kopen. Nu waren de gelaatjes van de kleinen vervuld met smeekbeden om óók aards geluk te mogen ondervinden.
Dan konden de ouders niet achterblijven en stopten vlug wat muntgeld in de kleine handjes. Dit lieten ze zich niet tweemaal zeggen en allen stormden naar buiten om het genot te kopen en nog wat te babbelen met de buurtjes van elke dag. De iets beter "gezeten" ouders konden een ijsje met een laagje chocola bestellen, maar dat was toen al erg chic. Een gewoon ijsje was het einde van de wereld…

De Italiaanse IJssalon
Tevens kan men in pizzeria's nog Italiaans ijs als dessert verkrijgen maar dat is ongetwijfeld van een Nederlandse fabriek, want zo duur zijn die eetgelegenheden nu ook weer niet.

In de bezettingstijd heeft de ijssalon een roemruchte geschiedenis gekregen gelijk de kapper in het criminele Amerika een tiental jaren eerder door een mafiose aanval 'n rivaal tijdens het scheren door het witte laken heen een blauwe boon te bezorgen! Hier in Zuid speelde (nu de Pijp en zelfs het "Amsterdamse Quartier Latin" genoemd...) een bizar incident af. Leest rustig met een borrel.

Wat gebeurde er echt?
Op de avond van de 11e februari 1941 werd een Nederlandse SS-man Strasser van zijn fiets getrokken en afgetuigd door een bende met knuppels bewapend. Bloedend strompelt Strasser het N.S.B.-kringhuis in de Jordaan binnen en waarschuwt de aanwezige getrouwen tegen de communistische straatschenders in Zuid. Enkele weermannen (WA werd na de oprichting van de N.S.B. ingesteld maar door Mussert als gevolg van chicanerende wetgeving in 1935 ontbonden, heropgericht in 1940 teneinde de gistende communistische cellen aan te pakken) formeren zich en gaan er met Strasser als gids op uit de situatie te verkennen. Daar worden ze opgewacht door een overmacht aan communistische proletarische Joden (!) en moeten vluchten, hetgeen de arme Hendrik Evert Koot, 42 jaar, niet meer gelukt, deze wordt neergeslagen, zijn gelaat wordt onherkenbaar verminkt en zijn hals wordt vampiristisch doorgebeten door een fanatieke ultralinkse Jood.

Koot in coma sterft in het ziekenhuis.

Op de 19e februari 1941 valt een patrouille van de Sicherheitspolizei de ijssalon "Koco", beheerd door de asylzoekers (geïmmigeerde) Duitse Joden Cahn en Kohn aan de Van Woustraat 149, binnen en wordt hartelijk getracteerd op een plas NH4 in het gelaat. Men moet weten dat ammoniak al sedert de 19e eeuw werd gebruikt voor de circulatie in ijskoeling. Een onterecht gebruik van de techniek, zou men kunnen zeggen!

Maar het voornaamste begint op de 22e februari 1941 als de Duitse bezetter een razzia op de communistische cellen houdt waar bij de illegale CP wordt opgepakt en wat onmiddellijk aanleiding geeft tot de z.g. Februaristaking in Amsterdam. De Duitse Joden worden naar hun geboorteland teruggevoerd.

Monument ook nog (1987)
Als dank voor de dubieuze prestaties van onderhavige ultralinkse Joden "in verzet" hebben sympathisanten in Amsterdam in het voorjaar van 1987 een epithaaf opgericht voor het stadhuis aan de Amstel.

Een nieuwe generatie ijssalons doemt op in de negentiger van de vorige eeuw.
Häagen Dazs en Australian (Homemade)

Aanvulling 6 VI 2009:

"De Bezetting" van Prof Lou de Jong
In Deel 4 van zijn serie op 22 november 1966 laat de meester een aantal notoire CPN-communisten uitvoerig aan het woord. Hij heeft hun medewerking gekregen wellicht niet zonder prijs. Als ze zijn uitgesproken zien wij een opmerking met bewijs van een beeld van een document waarin Rauter aan Himmler vermeld heeft over het halsbijtincident. De Jong zegt dat dit een valselijke bewering is teneinde de voorgenomen deportatie van Joden te bespoedigen.
Ik weet dat De Jong hier zelf onwaarachtige geschiedschrijving pleegt maar begrijp ook wel waarom: na zo een welwillende medewerking van CPN-communisten kan hij immers niet meer een ware CPN-vampier ten tonele voeren!

Veldslagen als Feestdag [Polinco 3 V 2003]

Veldslagen zijn er altijd geweest maar worden niet altijd gevierd.
Vanaf de Romeinen tot de WOII.
Jaartalletjes moeten wij leren op school met tranen in de ogen. Wat zegt ons dat gedoe nu nog?
Patriottisme speelt een voorname rol, anders herdenkt men niet.
Men viert de overwinning, de zege en niet als in de miserabele democratie de eer voor de doden, dat is degeneratief. Goed is wel de helden te prijzen en de heldhaftig gevallenen.

De slag in het Teutoburgerwoud (beter Kalkriese bij Osnabrück) in 9 AC is zoveel jaren nadien in de 19e eeuw herdacht. Het Hermannsdenkmal is een pompeuze poging tot Duitse Eenheid.

De slag te Roncevalles zou Roelant de vijand hebben weerhouden Europa in te stromen. Voltaire ontkent het bestaan van deze slag: het zou een falsificatie zijn de Europese eenheid onder Charlemagne een symbool te verstrekken. En wie kan bewijzen dat die Slag werkelijk heeft plaatsgevonden?

De Guldensporenslag van 11 juli 1302 is nog Vlaams feest. Vlaanderens overwinning op het Franse ridderleger is sindsdien een begrip gebleven.

De slag bij Nieuwpoort kent iedere Hollander zonder te weten wat de verwikkelingen zijn geweest. Daarom zeg ik niets voor het jaartal 1600.

De slag bij Leuthen 1757 was voor Frederik de Grote de consolidatie van het Pruisisch koninkrijk. Deze slag in de Zevenjarige Oorlog was verplichte onderwijsstof zij het dat de scholieren niet veel meer leerde dan wat rekenen, taal en de gehele tijd psalmen zaten te oefenen. Een uitleg over de militaire strategie laat nog je adem inhouden en menig Duitser heeft er kennis van.

Waterloo 18 juni 1815 is geschilderd in grootformaat. Direct of indirect betekent de slag een bevrijding van Europa van de Franse dictatuur.

De slag bij Leuven 12 augustus 1831 was een feest voor de Hollanders. De Tiendaagse Veldtocht immers is bepaald een hoogstandje van hen geweest.

Een goede slag was die van Sedan 1870 in de F/D oorlog 1870/1. De overwinning werd uitbundig gevierd toen de Duitse troepen in het Rheinland terugmarcheerden en nadien was 2 september de feestdag van het Duitse Rijk. Alles was vrij en overal werden exposities gegeven met explicatie van de strijd. Men genoot met volle teugen. Sebastian Haffner heeft deze feestdag beschreven alsof je er bij bent.

Moeten we Verdun vieren? Ik kan mij niet herinneren dit ooit gelezen te hebben.

De WOII met de Decision-day 6-6-1944, waarmee alle Duitse overwinningen zijn weggevaagd. Terrorist Volkert nam deze datum niet voor niets en wilde zich met zijn daad inbedden in een historische traditie.

Wat hierna heeft plaatsgevonden is nauwelijks nog feest geweest. De koloniale oorlogen van Frankrijk, Nederland en Portugal, alle zijn zij als een kaars uitgedoofd en deed men er het zwijgen aan toe. Slechts een zot gaat er dieper op in, men wil het niet meer weten. Allochtonen krijgen geen les hierin of stomme verhaaltjes om mee naar bed te nemen.
Westelijk Nieuw Guinea moest behouden blijven. Robert Kennedy beval Luns echter tot afstand teneinde het loerend communisme geen kans te geven. Hoeveel Hollandse jongens daar voor de lol gesneuveld zijn is nooit bekendgemaakt maar een veteraan heeft mij wel een verbijsterend getal genoemd. Van veldslag is geen sprake, slechts vuurkontakt.
Falkland was voor de Engelsen een succes. De betrekkingen met Argentinië zijn wel twintig jaar koel gebleven.
VN-missies altijd sloom door gebrek aan politieke leiding. Men verzeilt in een wespennest en houdt er een wonde aan over.

Irak zal best een feestdagje voor de Amerikanen kunnen worden als symbool van de overwinning op de dictatuur. Verkiezingen geven t.z.t. de dictatuur van de meerderheid; men wordt dan gelukkig en waant zich vrij.

Hellevaart - Nederdaling ter Helle [Polinco 9 III 2003]

Wat moeten we in godesnaam met de Nederdaling ter Helle hier?

Ik zal het U verklaren, maar vooralsnog een korte inleiding. Bij de Hellevaart is eeuwenlang gevoeld (geloofd) dat de hel een onderwereld is, dus lager dan de aarde, onder de grond, rooddonker, dampig van zwavel en verstikkend. Men lijdt ondragelijke smart en smeekt de Hooghste God, opzettelijk volkomen onzichtbaar voor hen, om genade. Maar ze moeten boeten, eeuwenlang en een levend mens huivert van de gedachte verdoemd te worden.

Swedenborg heeft uitvoerig zijn visioenen nedergeschreven over de hel. Het is een grote brede diepe put met galerijen, ieder voorzien van een eigen kwellingsniveau. Later is deze schrijver door Kant voor geestesziek verklaard, maar wie visionair is wil ik niet zo vlug verdoemen; het kunnen de vruchtbaarste mensen op aarde zijn met een binding aan het hogere, waar tijdgenoten plezier van kunnen hebben voor hun denken en handelen.
Het geloof is vrij vaag t.a.v. de hel. Was het eeuwenlang een lekker dreigement vooral tegen Joden, thans wordt de hel meer en meer op de achtergrond gedrongen. Het geloof zal er heus niet minder om zijn maar de openlijkheid is weg. De besluiten van het Tweede Vaticaans Concilie hebben de misteksten in die mate veranderd dat het woord hel niet meer voorkomt, noch het woord verdoemenis. Wel met Pasen de naam Satan gelezen, maar ja, daarvan kennen wij er velen...
Hel en Hemel zijn toestanden, volgens moderne inzichten en de locatie moeten wij maar vergeten. De zielen wachtend op verlossing. Hoe?
Toen Jezus stierf werd zijn ziel gescheiden van zijn lichaam. De ziel, ook een godheid, daalde af ter helle en gaf een lichtstraal in de duisternis. Welk criterium daaraan ten grondslag heeft gelegen weten wij niet, dat is godsbeschikking.
Er zijn meerdere hellevaarten bekend. De beroemdste die van Orpheus en meer voor classici Odysseus, die Achilleus ontmoet. Aeneas die zijn vader opzoekt. Lopen, lopen en lopen in rijen, eindeloos moeten ze volgens de heidense mythe. Maar de Jesaja verwacht al redding, en dat moet uitgekomen zijn of geconstrueerd zo men wil.
Er is een apocriefe bron die duidelijker taal spreekt: het z.g. Nicodemusevangelie. De Christus dring de onderwereld in en verbreekt de poorten en grendels van het dodenrijk, bevrijdt de gestorvenen die in Jeruzalem op de voorste rij mogen zitten bij Jezus' verrijzenis.
Hiermee zijn generaties mensenzielen in het Christendom opgenomen en leven nog lang en gelukkig.
Dit verhaaltje, deels dogmatisch, is thans uiterst kwetsbaar voor kritiek en verwerping. De Anglicaanse kerk heeft de hel namelijk officieel afgeschaft, d.w.z. er wordt niet meer over gesproken. Privé mag men natuurlijk denken wat men wil: Gedanken sind frei. Ook een opvatting van eeuwigheid die niet meer gezien wordt als een tijd (als bij Nietzsche) maar tijdloosheid. Hier kunnen wij de clou van het verhaal hebben: Een constructie om de zielen als mens geleefd hebbend in de tijden vóór het Christendom in te palmen. Daarmee is het geloof van het Christendom geniaal. Want altijd een gedachte dat vóór het jaar 33 er niet een ziel in de hemel zou kunnen/mogen zitten is ondragelijk en onaanvaardbaar.
Nu is het mooie dat andere religies niet zo een geniale vondst hebben. Wat nu te doen met de niet tot de Islam behorende zielen van gestorvenen? Die geesten zijn dus vóór de tijd van de Profeet Mohammed reddeloos verloren en hebben eenvoudig pech gehad. De mensenzielen ernà hebben geluk en stralen dit uit. Ook nu nog... Fijn niet? Er is er een die de Hellevaart min of meer heeft geïroniseerd: Dante. Jezus treedt de onderwereld in en verzamelt de Profeten, zeggend: "Jullie horen hier niet!" Zijn deze gestorvenen eenmaal weg dan breekt in de Hades een oorverdovend gejuich en gejoel uit, blij dat de heidenen van die zeikerts verlost zijn!
Dante moest op de vlucht.

Gifmoord of Injectienaald [Polinco 24 III 2003]

U raadt het al: er is geen verschil tussen een gifmoord en een injectienaald zij het slechts in werkwijze.

De oude Grieken kenden de doodstraf met de gifbeker: Schierling voor Socrates.
De Romeinen door de paddestoel stinkzwam, heimelijk verstopt in het eten van Claudius.

Als we belanden in de XIX zijn de gifmoorden afgezien van de manische gifzelfmoorden talrijk. Literatuur vol hiermee, en later films. Arsenicum en rattenkruid de historische namen. Wie heimelijk dit gif uitstrooit in de kokende pap is verzekerd van succes. Bewijs is een groot probleem, zij het dat arsenicum verkleuring van de aangezichtshuid en haaruitval geeft, maar in die tijd werden verhoortechnieken niet geschuwd. Zo zijn er veroordelingen uitgesproken en doodvonnissen voltrokken.

In de zeventiger XX de in de criminele geschiedenis vermaarde Schijndelse gifmengster. Ondanks alle verhoren en wat voor onderzoek dan ook, bleef zij hardnekkig ontkennen, wellicht uit domheid want haar IQ was debiel.
Toch heeft zij een vrijspraak verkregen en leeft zelf lang en gelukkig.

Ik herinner mij een plagerig beklag van de vermaarde Dr. J. Zeldenrust, patholoog-anatoom, die voor De Telegraaf zijn spijt had uitgesproken nooit meer eens een lekker gifmoordje te kunnen onderzoeken. De man heeft zijn vakkennis welke hij toch wel graag in praktijk heeft willen brengen! Maar het heeft niet zo mogen zijn: de gifmoord geraakte geleidelijk ouderwets, al is het maar dat de onderzoekstechniek zo ver was voortgeschreden dat elke vergiftiging ook nog na jaren kan worden aangetoond!

Dat deed de commentator in een Duits TV-programma opmerken dat toch maar vooral elke mysterieus overlijden beslist op gifsporen onderzocht moest worden! Men heeft dit veelal nagelaten.

Van XY-Ungelöst heb ik veel geleerd. Ook bestudeerde ik enige wetenschappelijke werken over de gerechtelijke geneeskunde. Niet alles, want ik wil mijn psyche niet belasten.

De wapens hebben het gif veelal verdrongen. Schieten is gemakkelijk en je bent zo weg. Voor gif moet je samenzijn, relatie opbouwen, eten bij of indringen in een familie. Dat kan nu wegens getuigen bezwaarlijk zijn. Alhoewel... bij de vieze disco It tweemaal gif in een drankje is gedaan. Dader nooit gevonden.

Gif is nu via de injectienaald populair. Wie als verpleegkundige de beschikking heeft over de naalden en stoffen heeft in wezen vrij spel. Hij gevoelt zich machtig. Wil zich laten gelden, een motief bij gefrustreerde serial-killers?

Wat zit er voor psyche bij gifmoordenaars?
Ik weet het niet maar het feit dat nu als vroeger het nooit bij een enkel geval blijft is gewis. Dan is een psychopathie te vermoeden, gelijk bij pædofiele kindermoordenaars alsmede tienerverkrachters + moord. De dader laat het hier ook niet bij een incident maar gaat na een rustperiode door omdat de bloedbelletjes bij hem komen. Hij kan geen weerstand bieden. Dat maakt de oplossing van een of meerdere misdrijven mogelijk, zij het jaren te laat.

Nu Lucy de Berk l.l. heeft gekregen is recht gedaan. Ik ben blij dat de misselijke psychiatrie weeeeer niet een verminderd toerekeningsvatbaarheid heeft aangevoerd teneinde strafvermindering te bewerkstelligen. Je wordt toch naar dat zij die toch maar gemoord hebben na enige jaren weer vrij komen! En hun psyche is er heus niet op verbeterd.

Aanvulling: de wiskundige waarschijnlijkheidsrekening voor haar daderschap is aanvankelijk door de rechter aanvaard maar na enige jaren als gevolg van gewijzigde basisgegevens over verdachte overlijdensgevallen als ook de niet-aanwezigheid van Lucia bij verdachte overlijdensgevallen, door wiskundigen onderuitgehaald, waardoor zij voorlopig althans is vrijgelaten.

Er is geen verschil tussen gif en injectie. De naald ligt voorhanden maar het benutten van arsenicum en rattenkruid is voorgoed voorbij.

Dictatoren en hun macht [Polinco 8 IV 2003]

Ze kunnen nooit ophouden, gaan door tot het bittere eind.
Dat is hun lot door de Goden vergund.
Dat is de wereld en haar geschiedenis!

De grote leider van Duitsland wist perfecterwijs een doeltreffende organisatie op te bouwen. Herstel en opbouw van het Duitse Rijk was geboden, al is het maar om het zelfrespect te herwinnen. Hoe had dat gekund met de vieze democratie, vanaf Frankfurt (19e eeuw) als een zwam-, klets- en zijkvereniging van geschifte intellectuelen en in Weimar (Interbellum) een instabiliteit om van de griezelen? Moest een Rijk zo bestuurd worden? Bismarck in de 19e wist de zeikafgevaardigden te omzeilen door zonder budget te regeren en kon de linksen overtroeven met nieuwe sociale wetten waar zijzelf niet van hadden durven dromen!
En nu Holland met die kinderen die aan politiek doen. "Een land moet bestuurd worden", verklaart Balkenende voor de camera; goed het is een waarheid als een koe, maar wat brengen ze ervan terecht?
De tijd voor voortreffelijke geesten is voorgoed voorbij.

Napoléon Bonaparte kon niet anders dan veroveren en uitbreiden, totdat zijn Rijk instort. Hij bracht een nieuwe tijd en wist een breuk met het Ançien Régime voorgoed te verkrijgen. Hij kon niet begrijpen dat alles fini was en beschuldigde nadien eenieder paranoïderwijs van verraad.
Zo ook bij Goering die zijn Englandkrieg zag mislukken.

Wanneer had WOII moeten ophouden?
Na het echec van de Noord Afrikaanse troepen onder leiding van de geniale Rommel. Dit beweert wijlen Mr. Dr. G.B.J. in zijn dissertatie. Geen gek idee, zo een tegenslag is wel een teken aan de wand dat de Schwung omhoog voorbij is. Maar nee, de Slag om Stalingrad was na lange tijd de hele echte tegenslag vol fatum. Toch wist de Grote Leider niet van ophouden en moest de Slag om Berlijn nog beginnen.

Dictatoren kunnen niet ophouden, weten niet van ophouden. Het is hun roeping, hun uitverkoren-zijn een rol in de geschiedenis te spelen en resigneren is een onecht woord.

Een fantasievoorbeeld:

Unser Führer gibt bekannt!
_____________________________

Nach langen Kämpfen hat unser Führer Adolf Hilter entschlossen ab zu danken. Er geht in wohlverdiente Ruhe nach seinem Haus in Berchtesgaden. Er dankt seinem Volk für die große Mühe gebracht für unseres Vaterland!
____________________________________________________________________________________

Helaas ondenkbaar. Het zou worden opgevat als een in de steek laten zo niet zelf verraad!

Zou een dictator vanuit zijn landhuis vinnig commentaar hebben kunnen leveren op de klets democratie door halve gare academici na hem? Bismarck piste wel maar had geen macht meer. Hier zit de clou: Alleen met macht kan je wat bereiken, zonder dat ben je een ouwehoer!

De Italianen waren perfide. Zij hieven de Fascistische Raad 1943 op en lieten het land over aan het democratische toeval. Kregen het zelf weer in handen en wisten Rome en het Vaticaan van grote verwoesting te besparen. Italianen, met erfelijke belasting van het perfide Imperium Romanum. Zo vals en onbetrouwbaar als de pest. Maar de Duitse bezetter werd goed bang dat maarschalk Pétain iets dergelijks zou doen. Ze hebben de wijze vaderlijke bestuurder onder curatele gezet door een hoge militair aan zijn tafel te laten (bij-)zitten. (Pétain wist bij het afscheid van een gast op de gang net iets van zich zelf te zeggen buiten de curator om..)

Goed, in de naoorlogse rommelige democratie hebben we soms wel eens een functionaris maar nog minder een staatsman. Generaal De Gaulle is wel afgetreden na een teleurstellende verkiezingsuitslag, waarmee zijn politieke loopbaan ten einde kwam.
Stalin weer niet, zou vergiftigd zijn. Castro evenmin, de man met charisma kan niet weg want Cuba = Castro en Castro = Cuba!
Franco bleef tot het eind en wist wijselijk te zorgen voor een opvolger (een fout van Hitler volgens Joachim Fest dit nagelaten te hebben). Salazar van Portugal tientallen jaren aan de macht. Thatcher weende na de machtsoverdracht.

Griekenland heeft het kolonelsregiem gekregen op het goede moment. Ze legden hun functie neder niet zonder garantie dat ze niet gestraft zouden worden. Aldus handelde ook de generaal Pinochet van Chili, de processen hierna waren echter schijn.

Maar namen van de doorzetters tot het bittere eind zijn al te talrijk.
Is de dood dan zoet?
Het is het sterven als tragische held (begrip van Nietsche) om aldus de geschiedenis in te gaan.

Is dat niet heerlijk?

Altijd is er gemoord, veel gemoord en lekker gemoord. Moorden naar hartelust [Polinco 3 III 2003]

De bijbelse Joden doodden door kruisiging, steniging of levend begraven.
De Grieken door kruisiging, vergif, plundering en brandstichting, van muur afgooien en vooral handwapens.

De Romeinen door kruisiging van allochtonen, onthoofding van burgers, verdrinking en heimelijk vergif in eten. Sluipmoordenaars waren te huur. De Romeinse soldaat bezat een kort zwaard waardoor de vijand geript werd en een bloedige dood stierf. In de arena werden gevechten gehouden op leven en dood, tevens als intermezzo enige vermakelijke executies van ter dood veroordeelden als Christenen en slaven.
De kruisvaders door opensnijden van levende stedelingen in de hun veroverde gebieden die hun gouden munten hadden ingeslikt als de bolletjesgekken nu. Onlangs werd een lijk gevonden te Amsterdam van een zure namer die geript was om de bolletjes met handelswaar niet verloren te laten gaan.
De Franken door massale onthoofding van 35.000 Saksen die weigerden zich te laten dopen na hun historische nederlaag. De invoering van het Christendom werd met bloed bezegeld. Verden/Aller. De soldaten bezaten lange zwaarden die liefst horizontaal gezwaaid werden zodat meerdere koppen tegelijk konden worden gesneld.
Tempeliers na hun wanstaltig gedrag werden door vastbinden op een ijzeren zadel geroosterd want eronder gloeide een sappig houtskoolvuurtje. Ideaal voor castratie!
Heksen door middel van verbranding. Onjuist is hun lijden, ze werden voor het aansteken van de takkenbossen gewurgd door de beul en vroegen daarom vooraf d.m.v. betaling.
De reformatie laat voor het eerst, want daarvan hebben we het meest gelezen, alle mogelijke varianten zien op marteling tot doodmaken. Prenten te over. Niet voor niets noemde de protestantse veelschrijver Bakels de katholieken expert in bakken en braden (als Croma). Aan beide benen ophangen en doormidden zagen is een fijne bezigheid, die de meesters in Amerika ook toepasten als straf voor hun eigendom de slaven. Ophanging, uithongering (Wederdopers te Münster), levend begraven, verdrinken en zelfs inmetselen. Willem van der Mark, Heer van Lumey was een lustmoordenaar in zijn werk en een beschaafd mens in de officiële omgang. Ongelofelijk!
De 30-jarige oorlog was van ongekende wreedheid. Ik heb in Grimmelshausen gelezen en raad dit ieder aan. Het relativeert het gejank van de Joden nu, ik bedoel altijd, met hun miserabele historie. Zo kan je een rijtje boeren op het land plaatsen, achter elkaar vastgebonden en de kogel afschieten. Kijken tot hoever dat lood komt... Of niet de helft van de bevolking van het Duitse gebied is omgekomen? Hang van een hereboer eerst z'n kinderen op, stuk voor stuk, en ten slotte zijn vrouw. Als de boer dan nog niet de verblijfplaats van de geldkist heeft verklapt, gaat ook hij d'raan en wordt zijn huis in lichterlaaie gezet.
Spaanse troepen (met Spaanse officieren en Duitse huursoldaten) gingen bij de inneming van een bolwerk vaak uit hun bol. Als straf, want Disziplin muß sein, werd een legeronderdeel gedecimeerd. Ook dit woord is vaak onterecht verstaan, het betekent niet meer dan 1 op de tien door loting ophangen, want veel meer zou zonde zijn.
De Franse revolutie met het plebs aan de macht. Geleidelijk krijgen toch weer de intelligenten het voor het zeggen en voeren hun eigen moordlust. De guillotine is het meest efficiente killtool ooit. De bij- en spotnamen van dit instrument zijn talrijk.
Het neerslaan van de Commune van Parijs ging met ongenaakbare kracht. Eenieder die ook maar wat vuil aan zijn handen of onder zijn nagels had werd aangezien voor deelnemer aan de barricade en onmiddellijk neergeknald of -gesabeld. Er moeten 30.000 stanklijken op straat gelegen hebben. Sebastiaan Haffner heeft geschat hoe lang het geduurd heeft die kadavers met paard en wagen weg te halen. Ik geloof drie maanden gelezen te hebben.
De Eerste Wereldoorlog verbijstert mij nog altijd. Waarom zovelen het slagveld opsturen wetend dat ze worden gedood? Men had gewoon mensen genoeg die dom waren. Weigering betekent natuurlijk de doodstraf door executie, maar de andere dood is niet veel minder erg. Hier speelt de levenswijsheid: je kan niet meer aan het levensbehoud denken maar moet gewoon instinctief handelen de dood tot gevolg hebbend. Er is geen andere keus. In een welvaartstijd is zulke gedachtenvoering ongekend.
De Tweede Wereldoorlog gaat machinaler tewerk. Mijns insziens ook sluwer en intelligenter. De Engelse en Amerikaanse bombardementen boven Duitsland waren puur pyromanie o.l.v. "Bomber Harris" (*) Ik heb nog een BBC-publicatie waarin de mentaliteit van die lustmoordenaar openlijk wordt bekritiseerd na 55 jaar zwijgen, want de Engelsen wisten heus wel dat het niet zo lekker zat. En zeker een schijnproces te Neurenberg voeren met tegelijkertijd onthullingen in eigen gelederen in eigen land zou totaal inopportuun geweest zijn! Ik moet zeggen dat ze wel eerlijk zijn dit nu toe te geven, maar de eigenlijke documentonderzoeker was een (politiek onberispelijke, dus politiek correcte) jonge Duitser! Zodat ze toch nog niet zelf een peccatum hebben afgegeven!
De beruchte Politionele (beter ware: politiële) Acties zijn de Hollandse historie ingegaan als het bestrijden van de vijand, de inlander. Die zwaaide immers met de kris (rippen) en schoot vanuit hinderlaag. Schieten konden ze echt niet en van taktiek hadden ze geen sambal gegeten, maar ze waren wel zo talrijk dat ze een geduchte vijand betekenden. Ponke Princen liep over naar de vijand, hetgeen hem nooit vergeven is, daar hij in theorie althans Hollanders had kunnen doodschieten... Nog geautomatiseerder in Vietnam, met vlaktebombardementen en gifstrooiing. Maar de gele kabouters ook hier te talrijk om echt te kunnen verslaan. Het is de 1500 jaar oude gevechtstaktiek van de Mongolen: sneuvelt de eerste linie dan hebben ze nog tien paraat. Net zoals Japanners deden en Chinezen nog beter kunnen. Noord-Vietnamezen bezaten gevangenissen in kuilen met een rooster erboven. Men stikte geleidelijk door stoflongen.

Ik moet afsluiten want ik word niet goed en wil naar bed.

En kom terug bij AF: de Joden zijn de meest bekwame killers in de wereld. Ze weten de terroristen met ongelofelijke slimheid op te sporen, al of niet m.b.v. verraad en te pakken te krijgen, daarenboven "geen krijgsgevangenen te maken" De staaltjes die ze geleverd hebben liegen er niet om. Ze zijn gewoon... knap! Of weet U een beter woord? Dat de Palestijnen d'raan gaan is niet meer van belang: hun eigen leven en bescherming staan voorop. Niet die van een ander.

Einde verhaal. Of een begin?

(*) Ik heb dit vroeger niet expliciet kunnen behandelen daar vele Polinconen hierover al geschreven hebben.