Pagina's

09 augustus 2010

Onreinheden in Koningshuizen [Polinco 10 III 2003]

Juist Europese koningshuizen zijn eeuwen lang broedplaatsen van onreinheden geweest. Het is de ferme instandhouding van de dynastie die dwingt tot maatregelen welke voor een gewoon mens ondenkbaar zijn toegepast te worden.

In Holland is het onze Willem van Oranje die de Spaanse koning wilde bestrijden met alle mogelijke middelen als een "totaler Krieg" avant la lettre. Voor beroepsmoordenaars was de Spaanse vorst een brug te ver maar met valsemunterij kon men de Spaanse economie best schade toebrengen als lasterij dit niet deed voor het algemeen fatsoen. Het stadhoudershuis was verre van reinheid. Als Albertina Agnes huwt met achterneef Willem Frederik en de hieruit geboren Hendrik Casimir II wordt gehuwd door (Henriëtte) Amalia, dochter van Henriëtte Catherine (zuster van voornoemde Albertina) wordt de vermaarde Johan Willem Friso geboren. Eigenlijk was deze door twee vrouwen uit de rechte lijn van Willem niets, nou ja iets, maar de rechte lijn-stadhouder Willem III stierf kinderloos waardoor Johan Willem Friso de titel Prins van Oranje kreeg toebedeeld. Wat een manier de geweldige titel "Prins van Oranje" te verwerven! En het Franse prinsdom Orange kwam notabene weer in handen van de familie Chalon zodat het gehele huis Oranje eigenlijk armer was dan ooit tevoren. Herinneren wij ons ook niet dat de vierde vrouw van Willem, Louise de Coligny, niet eens adellijk was? Dezelfde Willem had zijn adeldom te danken aan zijn neef René de Chalon, terwijl je toch hoort te verwachten een dergelijk geschenk te krijgen van je vader. Maar het is niet ongebruikelijk een erflating naar een neef te verrichten, te denken aan katholieke priesters die hun adellijke titel aldus kunnen laten vererven.
Over de Anna in de 19e eeuw die met haar koetsier te Rome vrijde wil ik verder niet vertellen daar nu nog deze liaison als schandaleus wordt gevoeld.

Dankzij de veelstaterij zijn er in Duitsland vele vorstenhuizen geweest. De Hohenzollern hebben een spoor nagelaten van onreinheid. Eigenlijk was de grote bewonderde Frederik II in zijn privéleven misselijk door met uitverkozen pages van achteren te neuken. Uiteraard geschiedde dit staand, liefst in een rozenprieel. En uiterst discreet. Maar de man is geniaal en daarop wordt hij door de geschiedschrijving beoordeeld. Alle hulde. Ik herinner mij een TV-programma op de Duitse zender dat een Frederik-kenner gevraagd werd naar voornoemde praktijk, waarvan door de boosaardige Voltaire na kwaad weggelopen te zijn ooit een doekje werd opgelicht, aardig in verlegenheid kwam en weinig meer wist uit te brengen.
Was de keizer koning Willem I een gevierd man en diens echtgenote niet minder vrouw, de kleinzoon Willem II barstte van geschiftheid. Aan zijn lamme linkerarm zal dit niet gelegen hebben, het moet een doorwoekering zijn van slechte genen bij deze tot uitbarsting. Totale geborneerdheid met schade voor het Rijk. Maar wie kan daarvan wat zeggen?
Verder komt een achterkleinzoon van Willem II om het leven door suïcide en wordt diens weduwe Isabella alcoholist.
Troonpretendent is Georg Fiedrich (*1975).

De Franse Bourbons hebben een geschiedenis die veruit boven die van andere staat. Iedere vorst had een officieel huwelijk en een discrete verzameling vriendinnen met kroost. We zullen deze buitenechtelijke verhoudingen maar als normaal moeten beschouwen daar niemand er echt nadeel van ondervindt. Boosaardig waren de hertogen van Orléans met volstrekte liederlijkheid. Daarbij had eentje nog een natuurlijke dochter Françoise van de Zonnenkoning tot vrouw ook. De zonnenkoning met rijen maîtresses die allen een hoge positie verkregen in de koninklijke pikorde, alsmede de kinderen goede opvoeding. Of Marie Antoinette echt geknoeid heeft zoals de revolutionairen schreeuwden, is de vraag. Zij was als vorstin te waardig op dergelijke vragen te antwoorden.

Het Beierse huis Wittelsbach werd geteisterd door krankzinnigheid. Als Franz Josef van Habsburg een prinses Elisabeth (Sisi) daaruit huwt worden de boze krachten fatalerwijs doorgegeven aan de Habsburgers.
De "junkfräuliche" Koning Ludwig II, bevriend of beter ingepalmd door Richard Wagner, deed wel zo domme dingen voor Bismarck's ogen dat deze op zijn beurt een team geheime agenten op hem afgestuurd heeft om de arme man diep in de nacht te ontvoeren en te laten verdrinken. Zo was hij uit zijn lijden verlost. Er was geen andere keus: de koning werd te lastig.

De Habsburgers zitten vol moord en geweld. De schuld van de zelfmoord van Rudolf en zijn maîtresse wordt in een Franstalig boek dat ik bezit duidelijk toegerekend aan de doorwoekering van de Beierse rotgenen. Ik kon dit aanvankelijk niet geloven maar draaide geleidelijk bij.
Frans Josef had zijn vriendinnen al is het maar dat Sisi onofficieel de benen heeft genomen.

In het Belgische Saksen-Coburg-Gotha moet ik alleen Boudewijn als godsdienstesziek zien. Hij overleed onverwachts in Spanje aan een hartaanval.

De Engelse Windsors negeer ik. Opmerkelijk dat de pers schandaalmoe is geworden al is het maar door de waardigheid van de Koningin: Don't complain, don't explain.

Het huis Bragança van Portugal kampte met moorden in vrijmetselarijomgeving

Het huis Grimaldi van Monaco behoudt de waas van een moord op prinses Gracia. Kinderen leiden bepaald een niet waardig leven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten