Hyves Vrijheid van Menin 23 mei 2008, 07:02
“Dat moet je doen…”, verklaarde zij met het grootste enthousiasme!
Ik had omstreeks 1970 een folder aangevraagd uit Zwitserland van de Mövenpick Restaurants en liet deze haar zien. Het gaf uitvoerig de Grüt Farmbedrijven
te zien met mooie foto’s evenals een begeleidende brief zo snel
mogelijk te komen voor een sollicitatiegesprek. In het vooruitzicht werd
een woning gesteld.
Maar ik deed het niet, ik had een baan en ik wilde geen risico nemen.
Ik ben geen avonturier en ook nooit geweest echter het vinden van vriendinnetjes was mij nooit teveel.
Zo ben ik gebleven, een huismus die soms in de stad komt en een pils
drinkt maar ook dat is weggesleten. Ik had de ambitie in de letterkunde
van Duits en Frans mijn doel te bereiken: de toegang tot de beste boeken
en ben daarin geslaagd. Dat is mijn levensgeluk. Niet in den vreemde
werken en afwachten tot het geluk begint? En wat bereik je als
eenvoudige werknemer daar? Slechts zij die vermogend zijn krijgen een
verblijfsvergunning dat in tegenstelling tot, maar dat is een ander
verhaal, tienduizenden Koerden verdreven uit hun land daar gingen
verblijven.
Met vriendinnen ben ik ook nooit op vakantie geweest, louter een weekend
bij familie maar meestentijds een dagtrip met een lekker etentje. Wat
wil je meer? Nu samen de uithoeken van de wereld zien was toen nog niet
gewoonte.
Zo heb ik alleen geleefd, in studie-sfeer en de vrije tijd besteed aan
de genoegens van de vriendin. Ik kan niet anders zeggen een gelukkig
mens te zijn geweest.
Wat zou ik meer willen? Samen zijn voor korte tijd en dan een nieuwe
afspraak in het vooruitzicht, overstijgt men deze norm dan kan je
ongelukkig worden, is het maximaal haalbare waar mee men tevreden moet
zijn.
Accepteren wat haalbaar is moge gelden als een wijs inzicht.
Jos Heitmann
23 V 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten