Een Lieve Vriendschap met een Vriendin maar toch Zakenlijk tegen Betaling

Hyves Vrijheid van Mening  19 mrt 2010, 16:46

Veertig jaren verstrijken maar een herinnering blijft actueel mij niet te kunnen binden, ik ben immers vanaf jongs evenmin een verenigingsmens.

Individualist aldus, in die tijd door Jean-Paul Sartre beïnvloed en hoewel ik in de rooms-katholieke kerk kom blijf ik toch mijzelf zonder een belachelijk slaafs schaap te midden de kudde te worden.

Het vriendinnetje toentertijd wist op fijnzinnig psychologische wijze mij te loodsen naar een vaste relatie, hetgeen dan huwelijk of samenleven genoemd wordt. Dit nu, is nooit mijn ambitie geweest. Zo raakt de vriendschap ten eind en heb je een ernstige levenservaring opgedaan.
Als ik dan op de laatste vriendschap terugzie is het niet zozeer "de dreiging" van de vaste relatie doch eerder de onophoudelijke aansporing meer te komen, zelfs wekelijks en dan ook nog een huishoudelijke taak op mij te nemen. Ik wist desalniettemin toch ook een feestdag voor mijzelf te behouden omdat ik ook gaarne mijn eigen lievelingseten wil maken. Ook deze vriendschap werd gestaakt, ditmaal door haar waarmee ik opgelucht ben.

Is dit nu egoïsme mijnerzijds? Misschien een beetje want ik laat een eigen voorkeur toch maar mooi gelden. Toch staat het in mijn leven voorop mijzelf te kunnen ontplooien, een alom autodidactische studie waarmee ik gelukkig ben mijn intellectuele vermogens te benutten. Daarbij of daarnaast een lieve vriendin te bezitten is een groot goed als de grenzen echter met beider overeenstemming worden vastgelegd.

Daarom heb ik mij wel eens afgevraagd of een verdrag niet zou kunnen bestaan in een ogenschijnlijk zakelijke sfeer dat de man betaalt voor de dienstverlening van de lieve vriendin. Hoe moeilijk voor een meisje deze stap te zetten die doorgaand versluierd plaatsvindt in de vorm van diners, cadeaux en vakantie? Ik wil het wel eens ter sprake brengen en een reactie afwachten.